η γατα η στακτια Δημιουργός: dragonmaster Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info την ξεραν ολοι στη γειτονια σαν την γρια περιεργη που μιλαγε με τις γατες,παιδια σκυλια δεν ειχε οποιοι ζουσαν στη γειτονια την θυμοντοσουν να ταν εκει εδω και χρονια,το σπιτι της ,το παλιο αρχοντικο δεν θυμιζε σε τιποτε την πολυτελεια μιας αλλης γενιας μιας ιστοριας που χαθηκε,μεναν μονο οξειδωμενα καγκελα να το περικλειουν σαν το κιγκλιδωμα ενος γερικου ταφου που μενει τελευταιο σημαδι οτι κατι υπηρχε εκει.
δεν θα μπω στο πειρασμο να σας πω την ιστορια της, ή τη λεγανε οι ανθρωποι πισω απο την ραχη της ,θα σας πω ομως το πως την εζησε η γατα μαλιστα ,η γατα η στακτια οπως την αποκαλουσε,και η οποια ενα βραδυ στη βεραντα με τα νιαουρισματα της εταραξε τον κοπο μεχρι που οι γειτονες ετρεξαν στο παλιο αρχοντικο και την βρηκαν φαρδια πλατυα κατω σαν το τελευταιο κοματι ενος δεντρου που αντιστεκεται στη ξηρασια.
στην κηδεια της ο κοσμος λιγοστος μα το περιεργο η γατα ηρθε μετα και καλοκαθισε στο μνημα ,κανεις δεν την εδιωξε κανεις δεν νοιαστηκε ,και εκει που οι ανθρωποι δεν ειπαν ενα τιποτα και με το ζορι μαζευτηκαν για τυπικες διαδικασιες αρχισε να νιαουριζει και ως φανταζομαι αυτα ηθελε να πει.
με ξερετε πολλοι σαν το ενοχλητικο νιαουρισμα στις στεγες κατα εποχη και την φασαρια των καυγαδων εξω απο τα παραθυρα,με ξερετε ως εκεινη που σκοτωνε τα φιδια για να τα φαει υστερα στις αυλες των καθως πρεπει σπιτιων,για μενα η κυρα μου ηταν αγια ,με βρηκε πεταμενη σε ενα καδο μαζι με τα αδερφια μου να φλερταρουμε το χαρο ,γιατι καποιος μας θεωρησε περιτους και αρα αχρηστους,με μεγαλωσε με φροντιδα,δεν ελειψε τιποτα απο το πιατο μου ,και το γαλα μου το χα και τις γατοτροφες μου ,της χαρισα ενα γδαρσιμο στο χερι να με θυμαται ωσπου να πεθανει οταν με την βια με πηρε να μου στερησουν τις γενετισιες ορμες.
στην γειτονια οι ανθρωποι την ξεραν ως ξεκουτιασμενη,μα αν υπαρχει αυτο που οι ανθρωποι αποκαλουν παραδεισο θα πηγε σιγουρα εκει,δεν ξερω ατομο που να αγαπαγε να με φροντιζει ,μονο αποριψη και καμια πετρα αντε να μου ριχναν .
δεν ειμαι καλη στους επικηδειους δεν πηγα ουτε σε πανεπιστημιο ,μα ειδα δε λιγοτερα ατομα να τους κανετε τελετες και επικηδειους.σε ατομα που δεν προσεφεραν παρα μονο καταστροφη,και να τους τιματε με ωραια χαμογελα και συλληπητηρια μεσα απο ενα πεπλο λυπης ψευτικης.
ετουτη την ωρα ειμαι πιο ειλικρινης απο ολους οσους ηρθαν δω περα που την λεγανε τρελη η ξεμωραμενη ,η αγνωστη για σας χ, ηταν για μενα γνωστη και για μενα ηταν ενας ανθρωπος που εζησε την ζωη της παρεα με τις γατες,γιατι κανενας απο σας με τα ομορφα μαυρα ρουχα δεν την νοιαστηκε παρα την αφησε στο ελεος του θεου.
προς θεου δεν κατηγορω κανενα αλλωστε πως να σας κρενει μια γατα εσας τους ανω θρωσκοντες.
Ισως τα ποιο ειλικρινη λογια επικηδειου ξεφωνιζε μια γατα μα επειδη ποτε μας δεν συγχρονιστηκαμε με κατωτερα οντα χαναμε την σημασια του νιαουρισματος μετα τον επικηδειο ολοι σκορπισαμε μα η γατα η στακτια εμεινε εκει,ποιος ξερει ισως καποιο βραδυ στο νεκροταφειο ακουει νιαουρισματα ,ισως ειναι η γατα που ακομα κρενει τους ανω θρωσκοντες για την ωραια τυπικη ζωη τους. Δημοσίευση στο stixoi.info: 27-06-2013 | |