Θάματα

Δημιουργός: Kostas Houston, Κωνσταντίνος Φ. Βελιάδης

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

[align=center]Δε πιστεύω στα θάματα!
Ιδιαίτερα σ’ αυτά που γίνονται
κατόπιν απροκάλυπτης δωροδοκίας
στα πόδια χρυσών, ασημένιων, ξύλινων
ανθρωποποίητων αναπαραστάσεων.
Θεός μιζαδόρος; Όχι βέβαια!
Οι «εκπρόσωποι» του έχουν αγαπήσει τις μίζες
και ξεδιάντροπα γδέρνουν τους πιστούς.

Μερικά επιλεκτικά θάματα δε
πιότερο μ' εξοργίζουν.
Δυο άνθρωποι, παιδιά σου,
"κατ’ εικόνα Σου" φτιαγμένοι
Νοσούν έχουν γεμίσει με σώματα ξένα
κι Εσύ κάνεις μόνο τον έναν καλά.
Memorial Hermann δωμάτιο 328.
Ο ένας επιστρέφει υγιής στο σπίτι του
ο άλλος πάει στο χώμα...
«Γιατί χώμα είσαι
και στο χώμα θα επιστρέψεις»

Δυο παιδιά ψυχωραγούν, δυό μάνες εκλιπαρούν.
Και τελικά ίσως το θάμα γίνει πάλι
Μονάχα για το ένα παιδί για τη μία μάνα.
Το ένα φεύγει. Το άλλο μένει.
Μα και μόνο που το γράφω ντρέπομαι!
-Ευτυχώς τα παιδιά μου δεν είναι μπροστά μου-
Και τα δυο χρειάζονται κάτι από εμένα
τον αδύναμο, τον ατελή μα στοργικό τους πατέρα.
κι εγώ δίνω μόνο στο ένα και το άλλο το αγνοώ.
Και το βλέπω να υποφέρει, να κλαίει, να οδύρεται
Ξέρω, μπορώ και θέλω μα τίποτα δε κάμω.
Γιατί; Πες μου γιατί;

«Χρειαζόταν ένα αγγελούδι» λέει...
Αυτός που δημιούργησε μυριάδες αγγέλων
(πιότερους κι από τ' άστρα τ’ ουρανού)
τους αποκαλεί με το όνομά τους
και έδωσε από τέσσερα φτερά στον καθένα.
Χρειάζεται ένα αγγελούδι ακόμα;
Παντοδύναμε το ξέρω πως μ' ακούς.
Ξέρω πως μας αγαπάς.
Εμάς! Τα παιδάκια σου.
πονάς μαζί μας, υποφέρεις, ξαγρυπνάς.
Ότι κάνεις γι΄αυτόν που σ’ αγνοεί
το κάνεις και για αυτόν που σε λατρεύει
ανατέλεις τον ήλιο σου για δικαίους και αδίκους
και ρίχνεις τη βροχή σου στα χωράφια
των αγροτών και των δουλεμπόρων.
Ένα έχω μόνο να σου πω:
«Ας έρθει η Βασιλεία σου»!
Γιατί μόνο τότε θα πιστέψω στα θάματα.[/align]

Δημοσίευση στο stixoi.info: 27-06-2013