Εξομολόγηση στην μητέρα

Δημιουργός: John Fenix

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

ΣΤΗΝ ΜΗΤΕΡΑ

Γυμνός γεννήθηκα στον κόσμο κάποια μέρα
Και τ’ άστρο της ζωής μου ανέτειλε ψηλά.
Γλυκά μ’ αγκάλιασε κάποια και με μητέρα
Και με νανούρισε με λόγια τρυφερά.

Πάνω της μ’ έσφιξε σαν είχα γεννηθεί
Για μένα η καρδιά της σπαρταρούσε
Φάνταζε άγγελος μ’ανθρωπινη μορφή
Και πάντα με λαχτάρα μ’ αγαπούσε

Δίπλα μου στάθηκε σαν ήμουνα παιδί
Κακό μες την ζωή μου να μην πάθω
Κάθε μου θέληση γι’ αυτήν διαταγή
Τα όνειρα μου με ασφάλεια να πλάθω.


Να μαι καλός, μου έλεγε,
τον κόσμο ν’ αγαπάω
Σαν άξιος μες την ζωή
μ’αξιους να μιλάω
Μην βλάψω άνθρωπο ποτέ,
μου’ λεγε κάθε μέρα
Και γω της υποσχέθηκα,
πως θα τα βγάλω πέρα.



Μα ήρθε ο χάρος ζήλεψε,
την τόση ευτυχία
Σε μια βραδιά ,σε μια στιγμή,
χάρε είναι αμαρτία
μου έκλεψες σε μια βραδιά ,
τον άγιο άνθρωπο μου
Σε μια βραδιά, σε μια στιγμή,
παίρνεις τον άγγελο μου.



Τα χρόνια πέρασαν,
περνάει κι η ζωή
μα απ’το μυαλό δεν έφυγε,
της μάνας η μορφή
Από παιδί, μεγάλωσα ,
τα χρόνια με βαραίνουν
όταν όμως την σκέφτομαι ,
τα πάντα ομορφαίνουν





Μα στην ζωή γελάστηκα
και χάνω την πορεία
Δεν έγινα όπως μου’ λεγε,
ούτε έγραψα ιστορία
Άλλα, η μάνα μ’ έμαθε,
κι άλλα εγώ βιώνω
Απέτυχα μες την ζωή
κι ότι αγαπώ πληγώνω


Αυτήν που πόνεσε σαν είχα γεννηθεί
Αυτήν που τότε μου άπλωσε το χέρι
Αυτήν που μου’δωσε ετούτη την ζωή
Αυτήν επροδωσα Θεέ μου… και το ξέρει.

Γιατί μ’αφηνεις χάροντα να ζω
Έλα και πόλεμο μαζί σου δεν θα στήσω
Αυτήν που πρόδωσα θέλω πάλι να δω
Και ταπεινά με δάκρυα,συγνώμη να ζητήσω!!

John Fenix

Δημοσίευση στο stixoi.info: 09-07-2013