\ η γραμμή \/\/\/\/\/\/\/\/\/\/\/\/

Δημιουργός: χάρης ο κύπριος, χάρης

σε μια ψυχή που αγαπώ

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

\ η γραμμή \/\/\/\/\/\/\/\/\/\/\/\/

Μια φορά και ένα καιρό ήταν μια γραμμούλα.
Της άρεσε να πηγαίνει πάνω κάτω όλη μέρα.
Ήταν ελεύθερη γραμμή.
Ζούσε μόνο ανεβοκατεβαίνοντας.
Με τον καιρό έγινε καρδιογράφημα.
Ήταν μια ευτυχισμένη γραμμή.
Σε διαρκή κίνηση.
Χάριζε ζωή και στην ίδια
αλλά και σ’ όλες τις άλλες γραμμές
που περνούσαν από δίπλα της.
Μετά από χρόνια πίστεψε πως έπρεπε
να σταματήσει να καρδιογραφεί
και έγινε ευθεία γραμμή.
180 μοιρών.
Δεν ήξερε ακόμα τι ήταν ο θάνατος.
Η ευθεία μεγάλωνε και έγινε ορθογώνιο.
Ένα μεγάλο άψυχο κουτί με μια ζωή
με όλες τις οπτικές της γωνίες ορθές.
90 μοιρών.
Ζούσε μέσα στο ορθογώνιο και το μόνο που έκανε
ήταν να πολλαπλασιάζει το μήκος επί το πλάτος
και να βρίσκει πάντοτε το εμβαδόν μηδέν.
Όταν κατάλαβε ότι το γινόμενο της ζωής της
έγινε ίσο, μικρότερο και χειρότερο από το θάνατο
έκανε μια απότομη κίνηση
και από ορθογώνιο έγινε δύο μικροί κύκλοι.
Ξανά φυλακισμένη.
Με μισή ψυχή στον καθένα.
Σε δύο ζωές.
360 μοιρών.
Οι κύκλοι από τα δάκρυα έγιναν μαύροι.
Τους είδα προχθές.
Μου φάνηκε πως το μόνο που ήθελαν
ήταν μονάχα μια αχτίνα του ήλιου.
Να φωτίσει το τοπίο.
Να σπάσει τους κύκλους.
Να ξαναγίνει γραμμούλα.
Να κινηθεί ελεύθερα.
Πάνω κάτω.
Όπως τότε.
Που ζούσε.
Πάνω κάτω.
Όπως τότε.
Που καρδιογραφούσε.
Πάνω κάτω.
Όπως τότε.
Που δεν έκλαιγε.
Πάνω κάτω.
Όπως τότε.
Που χαμογελούσε.
Πάνω κάτω.
Όπως τότε.
Που αγαπούσε.
Μακάρι να βρει την αχτίνα που ψάχνει.
Εγώ το νιώθω.
Της Αξίζει.
Σε μια ζωή χωρίς γωνίες.
Σε μια ζωή,
σε μια γραμμή,
που όλες οι μοίρες
θα έχουν αγάπη.
Που όλες οι μοίρες
θα γίνουν αγάπη
που τη ζωή της γραμμούλας
μια και για πάντα
θα την ορίζει…

Κι εδώ τελειώνει το παραμύθι.

Και όλοι τους έζησαν καλά…
Κι εγώ;
Kαλύτερα;
Tη βλέπω τη γραμμή.
Κάποιες βραδιές που ξενυκτάει.
Εφαπτομένη στα όνειρα.
Να σιγοτραγουδεί.
Και να ρωτάει….
Πώς γίνεται και η ζωή
το όνειρο απατάει;

Δημοσίευση στο stixoi.info: 15-07-2013