Αδιέξοδο

Δημιουργός: frasd85

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Καθώς πέφτουν τα φύλλα στο χώμα,
ίσως είμαι ανάμεσά τους και γω,
αφού η ζωή θέλει να ξεδιψάω από σένα,
ίσως αυτό να είναι γραφτό.

Οι ρίζες σου καρφωμένες στη φύση,
σαν το χώμα που τώρα κρατώ,
και ρέει απ το χέρι σαν άστρα,
που σβήσαν πριν σε αυτά να σε βρω.

Τι ατιμία και αδικία με θίγει,
χωρίς ούτε μια πέτρα να διεκδικώ,
κυνηγώντας σε ουράνιο τόξο,
τον θησαυρό των δικών σου ματιών.

Ρομαντικός είχες πει ότι είμαι...
Χα, απλώς με γνώση μετρώ,
πως στη ζωή με ωφέλησε μόνο,
των χειλιών σου ο καυτός πυρετός.

Τώρα όμως ξέρω τι εστί πόνος,
πως γίνεται μαύρος ο πυρετός.
Το αδιέξοδο πως χειρότερο είναι,
να μη ρισκάρεις να κολλήσεις αυτόν.

Δημοσίευση στο stixoi.info: 15-07-2013