Τα παιδιά βλέπουν με τα μάτια της ψυχής

Δημιουργός: χάρης ο κύπριος, χάρης

Σε όλα τα παιδιά του κόσμου και μετά στα δικά μου

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Τα παιδιά βλέπουν με τα μάτια της ψυχής


Έριχνα πέτρες με πολύ θυμό μέσα στη θάλασσα.
Πόνος ανακατεμένος με οργή.
Ακόμα και τα κύματα ένιωσαν τη φουρτούνα μου.
Καθώς έκανα πόλεμο με τον Ποσειδώνα
βλέπω να έρχονται από την παραλία
κάποιοι άνθρωποι.
Σταμάτησα το λιθοβολισμό.
Έριχνα ματιές.
Ένας πατέρας πέρασε από μπροστά μου.
Κρατούσε από το χέρι ένα πανέμορφο αγοράκι.
Ο πατέρας με κοίταξε με ένα βλέμμα καλοσύνης και με χαιρέτησε.
Του είπα κι εγώ ένα ξερό γεια σας.
Το αγόρι γύρισε προς το μέρος μου
με χαιρέτησε
αλλά τα μάτια του έβλεπαν αλλού.
Του έδωσα να ρίξει μια πέτρα στη θάλασσα.
Ρώτησε τον πατέρα του.
Πατέρα που είναι η θάλασσα;
Ο πατέρας τον έβαλε να σταθεί μέσα στο νερό
και ο μικρός την πέταξε με πολύ χάρη.
Ακόμα και τα κύματα ένιωσαν τη γαλήνη του.
Πες ευχαριστώ στον κύριο είπε ο πατέρας στο παιδάκι.
Ευχαριστώ κύριε για την πέτρα, μου είπε ο μικρός.
Τους έβλεπα να απομακρύνονται.
Είδα τα κύματα να μου πετάνε αλμύρα στα μάτια μου μέχρι που τα θόλωσαν.
Σηκώθηκα και πήγα και στάθηκα εκεί που στεκόταν το παιδί.
Άφησα να πέσει όλη η αλμύρα της ψυχής μου
και να γίνει ένα μ’ αυτή της θάλασσας.
Είδα τον ουρανό ξανά.
Πουλιά να πετάνε πέρα δώθε.
Τον ήλιο να μου χαμογελά.
Τα κύματα να μου τραγουδάνε.
Μου είχε περάσει ο θυμός.
Έβαλα το σταυρό μου.
Θεέ ευχαριστώ του είπα.
Που βλέπω.
Την άλλη μέρα στο σχολείο
μπήκα στην τάξη,
καλημέρισα το μέλλον
αυτής της ταλαιπωρημένης γενιάς
και είπα στα παιδιά…
Παιδιά πάλι δεν θα κάνουμε μάθημα από το βιβλίο…
Θα μιλήσουμε για την Κυριακή του τυφλού.
Μα κύριε μιλήσαμε για τον τυφλό και την Κυριακή του πριν λίγες βδομάδες.
Το ξέρω τους είπα.
Σήμερα θα μιλήσουμε για έναν άλλο τυφλό.
Θα μιλήσουμε για μένα.
Τους είπα το συμβάν και είδα τα παιδιά που συγκινήθηκαν.
Κύριε μου είπε κάποιος μην είσαι τόσο σκληρός με τον εαυτό σου.
Και πριν προλάβω ν’ απαντήσω πετάχτηκε το αστέρι της τάξης
η Μαρία η έξυπνη και τους είπε…
Σκληρός αν είναι με τον εαυτό του δεν πειράζει.
Τυφλός να μην είναι.
Οι μαθητές νόμισαν ότι με πρόσβαλαν τα λόγια της.
Τους είπα…
Παιδιά η Μαρία μας έχει δίκαιο.
Πρέπει να μάθουμε να βλέπουμε και με τα μάτια της ψυχής μας.
Για παράδειγμα λένε ότι η τάξη σας είναι η χειρότερη του σχολείου.
Στα δικά μου τα μάτια είστε τα πιο όμορφα και έξυπνα παιδιά
και γύρισα και είδα τη Μαρία.
Μου έκλεισε το μάτι, μου χαμογέλασε και μου είπε.
Δικηγόρο έπρεπε να σε κάνουμε εσένα όχι θεολόγο.
Τουλάχιστον οι δικηγόροι που είναι τυφλοί
ταιριάζουν και με τη δικαιοσύνη τους.
Της χαμογέλασα και της έκλεισα το μάτι.
Στο διάλειμμα ήρθε και με βρήκε.
Κύριε θέλω να σου πω κάτι μου είπε.
Στην τάξη θα λέω εξυπνάδες.
Τώρα όμως θέλω να σου πω ευχαριστώ.
Ευχαριστώ γιατί κάποτε βλέπεις
αυτά που βλέπουμε κι εμείς.
Πριν της απαντήσω έφυγε.
Ένιωσα ξανά τα κύματα να μου ρίχνουν αλμύρα.
Είπα ξανά ευχαριστώ στο θεό.
Αυτός σαν να μου φάνηκε πως απάντησε…
Τα παιδιά
βλέπουν
με τα μάτια της ψυχής.

Δημοσίευση στο stixoi.info: 16-07-2013