Το λάθος που έπρεπε να γίνει

Δημιουργός: Jorlin

... διότι κάποια λάθη πρέπει να γίνονται, αλλιώς...

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

...
Κι έτσι
Όσο πιο πολύ ο ήλιος σου
Θα πλησιάζει προς τη δύση του
Τόσο η σκιά μου εμένα
Που μ' άφησες πίσω
Θα μακραίνει και θα πλαταίνει
Θα γιγαντώνεται
Κι όλο θ' απλώνεται
Απάνω στις ερήμους και στα ξεροβούνια
Όπου περνούσε ο δρόμος ο δικός σου
Ο μονόδρομός σου
Και, από εσένανε μονάχα,
Ο καταναγκαστικός σου

Σ' εκείνο το κενό που επέλεξες να κουβαλάς
Για πάντα μέσα σου
Για δε μπορούσες, λες, να κάνεις διαφορετικά
Θα θρονιάσεις όπως-όπως την ανάμνησή μου
Απόκοσμα ήμερη και φίνα στιλβωμένη
Δίχως ίχνος αιχμής, ολοκληρωτικά ξεπικρισμένη
Τα μελανά σημάδια της λίγο-λίγο επίτηδες θα ξεθωριάσεις
Ώσπου τελείως να τα σβήσεις
Ενώ με πλήθος προτερήματα - υπερδιογκωμένα ή φανταστικά - θα την κοσμήσεις

Θα με αποκαλείς τότε μ' ονόματα αλλόκοτα
Όπως:
Τρανή Ευτυχία Που Αδυνατούσες Ν' Αποκτήσεις
Ξέφρενη Έκσταση Που Δεν Αξιώθηκες Να Βιώσεις
Θα με παραφορτώσεις με ιδιότητες θεϊκές, χαρίσματα εξωπραγματικά
Τόσο θα με βαρύνεις που μπορεί, επιτέλους,
Υπό το βάρος μου μια μέρα να λυγίσεις
Και
Κάτω απ' την όλο και πιο θεόρατη σκιά μου
Μια μέρα να δακρύσεις...

Που θα 'μαι τότε εγώ η αληθινή;

Ανήξερη για το κολοσσιαίο, πάλλευκο άγαλμα
Που από τ' απομεινάρια μου τα πενιχρά θα 'χεις σκαρώσει
Θα - Θέλω να -
Περπατώ σε πολιτείες λαμπρές, με βήμα σταθερό
(Καθότι απ' τα πέλματά μου οι παλιές πληγές
θα 'χουν μεταποιηθεί σε ουλές
που αβασάνιστα κι ιδανικά θα εφαρμόζουν στων δρόμων τις κακοτοπιές)
Με τις ιδέες μου ωριμασμένες πια σε αξίες αθάνατες
Και με τ' αντίστοιχο κενό πλέον καλυμμένο
Από κάτι ατελές, πραγματικό κι αγαπημένο
Θα - θέλω να -
Προχωρώ αντάμα
Με την παρήγορη βεβαιότητα
Πως μια φορά κι έναν καιρό
Τόλμησα κι έκανα
Το μέγα λάθος που όφειλα να κάνω

Δημοσίευση στο stixoi.info: 19-07-2013