Του χωρισμού

Δημιουργός: ptoumassis, Παναγιώτης Θ. Τουμάσης

Ποίημα για μελοποίηση

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Εκεί στην άκρη τ’ ουρανού,
που συναντά η ψηλή κορφή το πρώτο αστέρι,
μια κόρη κάθεται μονάχη δίχως νου
και στα μικρά χωριά μακριά, κουνά το χέρι.

Εκεί στην κώχη του γκρεμού,
που μήτ’ αητός τολμά να πάει σε τέτοια μέρη,
μια κόρη τραγουδά τραγούδι χωρισμού
και το χαμένο της, μοιρολογά, το ταίρι.

«Αν είν’ ο κόσμος μας κακός,
να μη τον ξαναδώ κι εγώ ξανά ποτέ μου,
μ’ αν είν’ καλός, αν είναι και πονετικός,
να ’ρθεί κοντά μου με τα κύματα τ’ ανέμου».

Εκεί που σπάζουν τα καρφιά
και τα τσεκούρια ξεχερσώνουνε τα δέντρα,
ένας λεβέντης όλο νιότη κι εμορφιά,
δουλεύει σκλάβος σε μια μάγισσαν αφέντρα.

Εκεί που πίνουνε τα ζα,
εκείνη πλένει αλέτρι, υνί και τη βουκέντρα,
κι εκεί που πίνει αυτός στου βράχου τα ριζά,
της λησμονιάς ρίχνει βοτάνι και χασιέντρα.

«Αν είχ’ αγάπη ν’ αγαπώ,
αλίμονό μου, πια, την έχω αλησμονήσει,
ποιο να ’ναι τάχα τ’ όνομά της να το ειπώ
και ποιόνε τώρα να ’χει ξένον αγαπήσει»;

Π.Θ.Τουμάσης

Δημοσίευση στο stixoi.info: 22-07-2013