Παναρχαιο και τωρινο

Δημιουργός: __mple__, Constantinos

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Σε ποια λαγνεια δοθηκες και ελυσες τα μαλλια σου
Το φρουτο που σε μαγεψε και εγινες πυρκαγια
Κι ας χορευες ξυπολυτη σπαθια στα γονατα σου
Τις νυχτες σου χαιδευες αγγελους και θερια

Και ποια καταρα μαζεψες στο δρομο για την πολη
Και εγινες χωμα κι αδικο δεκαεφτα χρονω
Το πορφυρο της λυτρωσης και τη στερνη μου γνωση
Αινιγμα σε ζωγραφισαν πουρνο στον ουρανο

Κι αν μ αγγιξαν τα ματια σου βραδια διπλα θλιμμενη
Που χασα ηλιο και σκια θαλασσα και βουνο
Το μυστικο σου ξυπνησες παλια μου αγαπημενη
Μοναχος παντα καιγομαι και παντα καρτερω

Στο γυρισμα τα εχασες ενα πρωι Σαββατου
Χρυσος μεταξι και φωτια σε τρεφαν στα κρυφα
Κι αν κερδισες το σαλπισμα την νυχτα του θανατου
Tης ανοιξης η μυρωδια δε σε θυμαται πια

Δημοσίευση στο stixoi.info: 22-07-2013