Ωδή στην μοναξιά

Δημιουργός: Tabasco

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Φίλους δεν έκανα ούτε εχθρούς,
για να 'χω κάτι να θυμάμαι.
Κομμα ομαδα και λοιπα,
για να 'χω κάτι να λυπάμαι.


Βλαστήμησα πολλές φορές
την ίδια μου την φάρα.
Άνθρωποι ήταν του βουνού
κι ηταν βαρια η κατάρα.


Μην με ρωτάς - δεν θα σου πω
αν άξιζε τον κόπο,
που αγάπησα την μοναξιά,
μ'άλλο δεν ξέρω τρόπο.


Μα τώρα πλέον ειναι αργά
να αλλάξει ρότα το καράβι.
Ο απιστος να βρει θεό
στην εκκλησιά να μεταλάβει.


Μονάχα έρχονται στιγμές,
που ο κεραυνός βρίσκει σημάδι
και συγκλονίζεται η ψυχή.
Φως που ραγίζει το σκοτάδι.


Μην με ρωτάς-δεν θα σου πω
αν άξιζε τον κόπο,
που αγάπησα την μοναξιά,
μ'άλλο δεν ξέρω τρόπο.

Δημοσίευση στο stixoi.info: 25-07-2013