Μελαγχολικές σκέψεις στο 282 Μ/κ Τε

Δημιουργός: Tupamaro

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Kάτω απ΄τον ήλιο φλέγονται τα κράνη,
πέτρες, ξερά χορτάρια και αρβύλες,
διαβήκαμε της κόλασης τις πύλες
και μοιάζουμε σαν ψάρια σε τηγάνι.

Το δόκιμον φωνάζει "άιντ'αφησέ το,
το όπλο κι ήρθε ώρα γι'αγγαρεία,
ψάχνουνε κόσμο για τα μαγειρεία"
κι εγώ απαντώ "παλιά, έχω σκοπέτο".

Μίάμιση και νά'χω ναυαγήσει
μέσα σε μία θάλασσα απο πεύκα,
δίπλα στο συρματόπλεγμα η λεύκα
με τ'άρωμα της θέλει να με πείσει,

πως με προσμένουν έξω απο την πύλη
ονειρικές, αξέχαστες ημέρες
και μόνο των στρατόπεδων οι ξέρες
στερούν απ΄την δροσιά τα δυο μου χείλη.

Μα όλα αυτά φαντάζουνε γελοία
γιατί καπου στο τέλος το γνωρίζω,
τα χρόνια που έρχονται θα'ναι στο γκρίζο
σκληρή, μοναχική περιπολία.

Κι αυτό που καταβάθος με τρομάζει...
Μην μείνει η ψαρίλα που αναδύω...
Ρε πείνασα, κι η ώρα πήγε δύο!
Τον παίζει ο νέοπας που με αλλάζει;

Δημοσίευση στο stixoi.info: 25-07-2013