Έρωτες και πάθη στο 703

Δημιουργός: Tupamaro

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Μέσα στο λεωφορείο
στριμωγμένες σιωπές
έξω έχει πιάσει κρύο
και οι όψεις σκυθρωπές

Του φθινόπωρου το αίμα
έβαφε το δειλινό
κι εγω χάθηκα στο βλέμμα
στο βαθυ της καστανό

Τα δυο μάτια της σαν δάση
σκούρα, φθινοπωρινά
κάποιος χτύπησε για στάση
χάθηκε στο πουθενά

Έφτασε και η δικιά μου;
Τι να ήρθε και αυτή
εδώ καίει η φωτιά μου
κι όσα έχω ονειρευτεί

Να την βλέπω!Κατεβαίνει!
Απο πίσω ακολουθώ
ο σφυγμός μου ανεβαίνει
θα την φτάσω ή θα χαθώ

κι έτσι της κρατώ το χέρι
και της λέω σιγανά
πέρασε το καλοκαίρι
και η ψυχή μου σεργιανά

μέσα σ΄έρημα τοπία
σε μια άγονη ακτή
στην δική σου ουτοπία
θέλει να αναπαυτεί

Ναι, μου λέει, κι εγω θέλω
με εσένα μια ζωή
μεσ΄στο βράδυ να ανατέλλω
και να δύω το πρωι

Σαν πηγαίνεις στην δουλεία σου
κι όλα μοιάζουνε κενά
μα την νύχτα απ΄τα φιλιά σου
θα γεννιέμαι ευθύς ξανά

Το φίλι της είχα πάρει
κι ένας γέρος με σκουντά
"μάγκα, κάνε μας την χάρη
ροχαλίζεις δυνατά"

Βλέπω απ'το παράθυρό μου
κάδους και χλωμά στενά
έσβησε το όνειρό μου
και τα χέρια μου αδειανά

Πλησιάζω προς την πόρτα
βαστώ απ΄την χειρολαβή
χάνομαι στα νέον φώτα
και στου χρόνου την τριβή.

Δημοσίευση στο stixoi.info: 26-07-2013