Νύξεις

Δημιουργός: ΑΝΤΗΣ

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Τώρα οι μοίρες άγουν τη σιωπή των χρησμών
προς τον κάβο της ελπίδας
μα στη καμπή της καταιγίδας
μπερδεύτηκε το κουβάρι των καιρών

Ανοιχτή η αιμορρόουσα πληγή
πολύθυμη κι αναποφάσιστη η πορεία
αρματωμένη με την αμφίρροπη αμφιβολία
ξαστόχισε στου χρόνου την συγκομιδή

Άτεγκτα τα φοβερά μυστήρια
φλέγονται και φλέγουν τα λιγοστά
διάπυρα να γίνουν και σπουδαία τα μηδαμινά
με ασίγαστη λαχτάρα να κρίνουν τα κριτήρια

Πέφτει στα μάτια αναμμένη στάχτη
μοιάζει ασημόσκονη το φώς
ξεχύνεται γάλα του γαλαξία της καρτερίας σταλαγμός
χαραγμένο φυλαχτό για κάποιο λιποτάχτη

Ξεθάφτηκε απ'τη σφίγγα το πέτρινο της μείγμα
δε λέει το ξωτικό της μυστικό
το κρατάει τυλιγμένο με επίδεσμο χρωματιστό
ομοίωμα του μύδρου της το μαγικό της στίγμα

Μάταιες κι άγονες έρχονται όλες οι αύρες
του άφωνου καλοκαιριού του ερεβώδους
και πιο ορμητικά οι αύρες του αβάσταγου και του ρεμβώδους
σήμερα περιβόλι δεν υπάρχει παρα μονάχα σαύρες

Τόσο ηλικιωμένες οπως όλες οι μοίρες
μ'αυτές ξεπέφτει χάνει το κράτος της μεμψιμοιρίας
ξεφτάει εύκολα ο φράχτης της πικρίας
χλευάζονται κι οι αναμνήσεις σαν ξέθωρες πορφύρες

Δημοσίευση στο stixoi.info: 29-07-2013