Aσκητής

Δημιουργός: ΒΥΡΩΝ

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Μεσ' τα βάθη της ερήμου
σαν τον ασκητή,
την ταλαίπωρη ψυχή μου
την αμαρτωλή,
αγωνίζομαι να σώσω,
πόσο νά 'ξερες αχ πόσο,
με νηστεία όλη μέρα
και με προσευχή.


Μα το βράδυ, τα δαιμόνια
και τα ξωτικά,
με χαμόγελα σαρδόνεια
όλο πονηριά,
έρχονται και με κολάζουν,
χίλιους πειρασμούς με βάζουν,
δεν αντέχω -σου το λέω-
δεν αντέχω πια !


Κόρες απ' την Βαβυλώνα
να βυσσοδομούν,
γύρω μου σαν τον κυκλώνα
και να με καλούν,
τα δαιμονικά τους κάλη,
σε μια ξέφρενη κραιπάλη,
στα σαταίν και τα μετάξια
να με καταπιούν !


Κι αφού δεν μπορώ ν' αγιάσω
πια σαν ασκητής,
θα ξεφορτωθώ το ράσο
-θα το θυμηθείς-
Θά 'μπω μέσα σ' ένα χάνι,
τίνγκα στο γυναικομάνι
και θα σταδιοδρομήσω,
σαν ..κερχανατζής !

(είμαι μερακλής γαμώτο
εκ κατασκευής..)

Δημοσίευση στο stixoi.info: 04-08-2013