Όταν ο θάνατος πλησιάζει

Δημιουργός: boofox, Voula

Γιατί πρέπει να μας απειλεί ο θάνατος για να καταλάβουμε, να συγχωρέσουμε, να συμπονέσουμε; Αφού τότε είναι πολύ αργά! Αφιερωμένο.

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Ένα φιλί στείλε για μένα
για εκείνα τα χρόνια που πήγαν χαμένα.
Για τα λόγια εκείνα που ποτέ δεν είπαμε,
τις αναμνήσεις που θέλαμε μα ποτέ δεν τις ζήσαμε.

Ένα χαμόγελο γλυκό να θυμάμαι,
μια εικόνα σου όμορφη να γελώ όταν λυπάμαι.
Πες μου ένα όνειρο που ποτέ δεν κατάφερες,
μια λύπη που να διώξεις ποτέ δεν προσπάθησες.

Είμαι αίμα απ' το αίμα σου
κι ας μην είμαι παιδί σου,
με πονάει αβάσταχτα
σαν δική μου η πληγή σου.

Η ζωή είναι άδικη και τους δρόμους χωρίζει,
ο θυμός και η άρνηση δεν μπορεί να βοηθήσει.
Μόνο ο θάνατος κάποτε τις καρδιές μας ενώνει
μα την ίδια στιγμή πάλι μένουμε μόνοι.

Τώρα τον βλέπω να έρχεται,
κάθε λεπτό πλησιάζει,
στα τελευταία μας δάκρυα
της ζωής μας ολόκληρης τα λάθη δικάζει.

Δεν ξέρω αλήθεια
αν αυτό με φοβίζει
ή που τέλειωσε ο χρόνος μας
πριν προλάβει ν' αρχίσει.

Δημοσίευση στο stixoi.info: 10-08-2013