Το φώς

Δημιουργός: frasd85

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Πώς είπες να μυρίζει το σκοτάδι,
τις νύχτες που τ' αστέρια σε κοιτούν,
καθώς κοιτάς που έπεσε το φως τους,
σε ελπίδες ή πληγές που θέλουν να κρυφτούν.

Στρατιές ονείρων σ' αγκαλιάζουν, μ' απειλούν,
αφού πατάς επάνω μας καν' την την δικιά σου,
ή φύγε τώρα με σκυμμένο το κεφάλι,
και δικάσου μόνος καθώς σβήνουμε στο νου.

Καθώς τώρα αγαπημένη όλα τα δίνω,
του εαυτού μου να μη γίνω ο σκληρός ο δικαστής,
τα μάτια κλείνω, φίλα με και πες μου,
αν είναι χάρτινος ο πύργος που σε βρήκα στη ζωή.

Ενώ τα χείλη μου κρατάς μες τα δικά σου,
για να μου πουν που έπεσε των αστεριών το φως,
είσαι να ξέρεις δικαστής στα όνειρά μου,
αφού θέλησαν παράτολμα απο 'σένα να κριθούν.

Δημοσίευση στο stixoi.info: 11-08-2013