Νοσταλγία και πραγματικότητα

Δημιουργός: aamore, Τσαμανδουρας Γιαννης

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

[/align]
Έρχονται πάντα μαγικά ακάλεστα απρόσμενα σε μένα
στην αμμουδιά σαν κάθομαι ξυπνούν τα περασμένα
ξυπνούν αργά σαν μουσικές νεκρές από καιρό
σαν μουσικές που χάθηκαν και εγώ τις λαχταρώ.

Σωρό παλιά παράπονα νοσταλγικές φωνές
ταξίδια αλαργινά αξέχαστα μα όμως ξεχασμένα
τόποι πολλοί παράξενοι και αγάπες μακρινές
σαν ζέστες του καλοκαιριού που ψήνουν και μένα

Ένα αεράκι μαγικό με δρόσισε μια στάλα
ένα τραγούδι άηχο στα χείλη μου ανεβαίνει
το τραγουδάω άφωνα εις του γιαλού τη σκάλα
γιατί σε βρίσκω δίπλα μου στην άμμο ξαπλωμένη

Παίζει το φως με το νερό στην άκρη του γιαλού
και ξαπλωμένη δίπλα μου το πνεύμα σου αλλού
ενώ στους γύρο φαίνεσαι σε μένα είσαι δοσμένη
έχεις διπλώσει τα φτερά την ώρα σου προσμένει

Όσο το φως απλώνεται μάθε το πως δεν ζει
παρέα είναι του σκοταδιού και χάνονται μαζί
Αν τώρα που είσαι μες το φως αλλόκοτο σου μοιάζει
Ψυχούλα μου, θα είμαστε αγκαλιά την ώρα που βραδιάζει

καλημέρα σε όλες τις παραλίες .

Δημοσίευση στο stixoi.info: 13-08-2013