η σκιά

Δημιουργός: lady starlight

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Τη νύχτα σίγησε το θόρυβο το κύμα.
Και τ’ άστρα κέντησαν το μαύρο τ’ ουρανού.
Όλα τους στίχοι ζαρωμένοι στο ίδιο ποίημα.
Αυτόπτες μάρτυρες του ίδιου δειλινού.

Σφιχταγκαλιάστηκαν η άμμος κι η αρμύρα.
Μπρος στα άδεια μάτια μιας ασάλευτης σκιάς.
Καθώς γράμμενο ειν’ στ’ αρχέγονα απ’ τη μοίρα,
να σε πληγώνει πιο πολύ ότι αγαπάς.

Μα σα τον άνθρωπο που έμεινε η σκιά του,
έτσι κι η άμμος δε σαλεύει παρακεί.
Καθείς τους χάρισε σε κάποιον τη καρδιά του.
Τώρα το κύμα και τους δυο παρηγορεί.

Μα κάτι νύχτες σα και τούτη πορφυρένιες,
υπήρχε όνομα για τούτη τη σκιά.
Ήτανε άνθρωπος με σάρκα και με έννοιες,
και με μια αγάπη που του χάριζε φτερά.

Καθόταν κάθε δειλινό στο ακρογιάλι.
Μετρούσε μέρες ώσπου να ‘ρθει να τη δει.
Μα πριν τα χείλη της χορτάσει έφευγε πάλι,
κι αυτός περίμενε ακούραστος εκεί.

Μια νύχτα του ‘πε πως ποτέ δε θα ξανάρθει.
Κι εκείνος φώναξε και έκλαψε πικρά.
Είπε πως πια δεν είχε λόγο να υπάρχει.
Κι από τον άνθρωπο απόμεινε η σκιά.

Το κύμα έγλειψε τα βράχια ώσπου λιώσαν.
Κοχύλια βγήκαν και πεθάναν στη στεριά.
Καημοί μαρμάρωσαν και δάκρυα τελειώσαν.
Και στ’ ακρογιάλι μένει μόνο μια σκιά.

Δημοσίευση στο stixoi.info: 14-08-2013