του έρωτα η πανοπλια

Δημιουργός: ΑΝΤΗΣ

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Μπροστά το βλέμμα
αλύγιστο πάει με το ρεύμα
και την αμεριμνησία των ανθρώπων
στα ποτάμια των ερώτων.
Δεν με πειράζει η συνάντηση των ρυακιών
ούτε το πέταγμα των σπουργιτιών
με κρατάει απο το χέρι
σαν αποκάλυψη έν'αστέρι
κι ο ήλιος των μεσονυχτίων
ο φλογερός των μυστηρίων.
Τα θέλγητρα σου του πάθους μου ο ανθός
κι η βεβαιότητα του μίσχου
δεν είναι του ιβίσκου
αυτή η περίσσεια ,αυτή η υπερβολή
κόκκινη κι απανωτή
στη σάρκα μου και γύρω
ρέει πηχτό και άφθονο το μύρο.
Των ματιών μου το φέγγος δεν θλιβω
τα πλήθη των δεινών μου τα κρύβω
του έρωτα φοράω την πανοπλία
κι όλη σε καλοδέχομαι στην ιεροτελεστία.
Συνέργεια της μέσα μου ευλογίας
σκοπός της γλυκερής μου λατρείας
δεν είναι η πομπή του Ωρίωνα
ούτε η όψη της Κασσιόπης στα δυσοίωνα
μ'ελκύει κάτι ανώτερο,πλούσιο ν'ανεβώ,
βαμμένος απο γύρη και χρώμα δυνατό
βαριά η ευθύνη το πάν να διακρίνω
παρ'όλα τα σκοτάδια κάτι να μεγαλύνω.
Αλλόκοτη εμένα η προσμονή μου
στο δρόμο σου ασπέδιστος τηρώ την εντολή μου
γονατιστής και νηστευτής
σαν μετρημένος,στερνά της αποχής
σαν ξωτικός στη μέση των θηρίων
με την γλυκάδα των χαρούμενων αγρίων
σκιρτάω και σε χορεύω
βροντάω και σε ........περιοδεύω

Δημοσίευση στο stixoi.info: 19-08-2013