Άρχισα και πάλι για να ζω

Δημιουργός: smaragdenia, Δάφνη

Ένα ταξίδι η ζωή μας, ας το ζήσουμε κι ας το ταξιδέψουμε, όσο μας χαρίζεται..................

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Όπου και αν κοίταζα γύρω μου
την ζωή μου, την σκέπαζε ένα γκρίζο πέπλο
και μιά μαύρη καταχνιά ,
από αμφιβολία και υποψία,
που δεν άργησε να βγεί αληθινή.

Όσα όμορφα λουλούδια φύτρωναν γύρω μου,
όλα μαράθηκαν με μιάς
και σιγά-σιγά κατηφόριζαν προς τον θάνατο.

Το χαμόγελο έσβησε από τα χείλη μου,
και αυτό που αχνοφαινόταν και έμοιαζε με χαμόγελο,
χάθηκε για πάντα,
όλα γύρω μου έπεσαν σε μαύρη απελπισία.

Ώσπου!!!!!!!!!!!!!
Ήρθες και με την ειλικρίνεια της αγάπης σου,
με το πλατύ σου χαμόγελο,
με το χέρι που μου άπλωσες,
με την αισιοδοξία που με μετάγγισες,
με τον καλό σου λόγο,
ότι τίποτα δεν τελειώνει , όταν εμείς δεν το θέλουμε,
ότι η ζωή είναι όμορφη,
φτάνει να την κυνηγήσουμε
μου έφερες πίσω ότι για πολλά χρόνια είχα χαμένο..........

Με την σκέψη ότι κάποιος μ΄αγαπάει,
χωρίς να μου ζητάει τίποτα,
ότι θα είναι κοντά μου ,
στον πόνο και στην λύπη μου,
στην χαρά και στην ευτυχία μου,
έστω και από μακριά
πήρα κουράγιο και είπα, ας κάνω μια νέα αρχή.

Το οτι με νοιώθεις,
κάθε φορά που εγώ ζητάω την συντροφιά σου,
κάθε φορά που νοιώθω την ανάγκη μιάς αγκαλιάς,
και κάθε φορά που ζητάω την ματιά σου,
εσύ είσαι εκεί, πάντα..................
Όλα αυτά και πολλά άλλα
που με λόγια δεν λέγονται,
ήρθαν και άρχισαν τα λουλούδια της ζωής μου,
να σηκώνουν δειλά-δειλά το κεφαλάκι τους,
να προσπαθούν να ανορθώσουν τα φυλλαράκια τους,
και να προσπαθούν , να αντικρίσουν τον ήλιο της ματιάς σου
και της απέραντης καλοσύνης σου............
γιατί και εσύ πόνεσες, πονάς και ξέρεις.

Άρχισε σιγά-σιγά ο κόσμος γύρω μου,
να αποκτά χρώματα της ομορφιάς
της εμπιστοσύνης και της αισιοδοξίας.
Τα μάτια μου άρχισαν ξανά να χαμογελούν,
και να δακρύζουν από χαρά.
Έτσι αργά, δειλά και σταθερά
άρχισα και πάλι να αγαπάω την ζωή.
Αυτήν την ζωή που μας στήνει παιχνίδια,
αυτήν την ζωή που σε κάθε μας βήμα μας βάζει δόκανα,
αυτή η ζωή που επιτρέπει να μας πλησιάζουν,
άνθρωποι ανάξιοι της εμπιστοσύνης μας ,
και να μας πονάνε.

Η προδοσία πονά, πονάει πολύ.
Μα η ζωή δεν σταματά , ούτε τελειώνει,
μας περιμένει και μας χαμογελά ξανά και ξανά
και μας δείχνει πως υπάρχουν ακόμα χαρές ,
αγάπη και ευτυχία που μας τα χρωστάει
και θέλει να μας την δώσει!!!!!!!!
Πως υπάρχουν ακόμα άνθρωποι
που ξέρουν να δίνονται στην αγάπη,
γιατί ξέρουν ν΄αγαπούν αληθινά.............

Ας μην της χαλάσουμε το χατίρι,
Γιατί ένα ταξίδι η ζωή μας, ας το ζήσουμε , ας το ταξιδέψουμε ,
και ας το χαρούμε όσο ακόμα μας χαρίζεται...........

ΓΙΑΤΙ Η ΖΩΗ ,
ΜΑΣ ΕΙΝΑΙ ΧΑΡΙΣΜΑ,
ΔΕΝ ΜΑΣ ΤΗΝ ΧΡΩΣΤΑΕΙ ΚΑΝΕΙΣ...........................

Δημοσίευση στο stixoi.info: 20-08-2013