Το μαγικό βουνό

Δημιουργός: Ηλίας Πολίτης

Η τελευταία κατάνυξη.Και όλα έγιναν ιστορία,ελευθερία..

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

"Ανάβασις στο μαγικό βουνό"

Και τότε άρχισε ο πόλεμος των ουρανών
Και ανέτειλαν ξανά τα καινούργια σημάδια
η κορυφή δε φαινόταν πια, την είχαν καλύψει τα σύννεφα
Κι εγώ ακόμη οδοιπορούσα προς το άγνωστο
Έψαχνα να βρω, την αλλιώτικη συγνώμη των αγγέλων
Που κοίτωνταν μπροστά στα μάτια μου…

Φορώ τα φτερά τους, μα δεν μπορώ να πετάξω
Ξεχασμένα όλα όσα τραγούδησα
Μπορεί και να μην ήταν δικά μου ποτέ
Δανεικά ήταν κι εγώ ένας σταθμός
Που ξαπόστασαν για λίγο,
Ο αγγελιοφόρος τους σε άγνωστα εδάφη…

Τα όνειρά μου γέννησαν πλέον παιδιά
Και έβγαλαν ρίζες
Έγιναν δένδρα και σπαρτά
Στους πρόποδες του κόσμου

Κάποια άλλα
δεν πρόλαβαν να γεννηθούν
Τα σκότωσα, γιατί δεν ήθελαν να βλαστίσουν
Ήταν δειλά
και αυτή η ζωή, εξυπηρετεί μόνο τους τολμηρούς

Τι ψυχή να δώσω άλλωστε στα τέρατα που πολεμώ;
Δυο μέρες μακριά είμαι μόνο, από την ανατολή
Μα βλέπω ακόμα δύση
Μια πελώρια πόρτα προσπερνώ
Δεν κοιτώ πίσω μου
Γιατί αυτό που με ακολουθεί, δεν είναι η αλήθεια
Είναι η μονάκριβη μοναξιά μου
που έχει κουραστεί..

Δεν θέλω άλλο να της μιλώ
Γιατί δεν απαντάμε πλέον στην ίδια γλώσσα
Αναβαίνω και απομακρύνομαι, προς το αδιάβατο
Σκοτεινά και απέριττα διαλύομαι
Ένας αγέρας που μεταφέρει στην καρδιά εποχές
Και ξερά φύλλα του Σεπτέμβρη…

Είχα τύχη που έφτασα μέχρι εδώ
Και αντοχή που ξεπέρασε τα θέλω μου
να συνεχίσω, ή να διαβάσω την τελευταία μου παράγραφο;
Σκέψεις χωρίς ουσία, σε ένα θολωμένο μυαλό

Είμαι η συνείδηση του πολεμιστή,
που θέλει να πέσει ηρωικά
Που δεν έχει πόδια, αλλά περπατά ,σέρνεται στους ίσκιους του
Και μετατρέπει το τέλος σε μια νέα αρχή…

Ένα κεφάλαιο στην ιστορία επιζητά
Που θέλει τόσο να διαβαστεί
Να αποκτήσει αναγνώστες
Που θα μεταφέρουν δια στόματος ψυχής
Τον μύθο του, στους αιώνες
Σαν τον μεγαλύτερο ήρωα, του μαγικού βουνού
Που κανείς δεν ξέρει αν το κατέκτησε ποτέ.

Κατάρα είμαι η ευχή ;
Θα το μάθω
Μόλις πάψω να είμαι προσμονή
Και συναντήσω την προγονική σελίδα μου
Για να γεμίσω το κενό, που έχει φυλάξει και για μένα

Στην άκρη της Γωρ έχω φτάσει πια
Μια από τις πέντε πόλεις του ονείρου μου
Βόρεια της ελικοειδούς γραμμής μου
Πέρα από τα Νότια του χρόνου.

Δευτερόλεπτο είμαι, μα δεν προλαβαίνω τη στιγμή
Ανάμνηση είμαι εγγυμονούσα
Που έχει στην κοιλιά της δυο παιδιά.
Εκεί μέσα θέλω να φωλιάσω
Το ένα να είμαι εγώ και να ξαναγεννηθώ
Το άλλο η ζωή που δεν έζησα

Και τότε ίσως να μεγαλώσουμε μαζί
Μέσα από τις χαραμάδες
Σαν κανονικά παιδιά,
Eλεύθεροι…..

Τέλος
www.eliaspolitis.gr

Δημοσίευση στο stixoi.info: 16-02-2006