Ασύνδετα

Δημιουργός: Epinefelos, Δημήτρης Βραχιολάς

Από την πρώτη μου ποιητική συλλογή.

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Ασύνδετα


Έφυγε η μέρα κι άφησε πίσω τα σημάδια της.
Βαθιές χαρακιές στο πρόσωπό μου.

Κι απ' το μαβί το χρώμα τ' ουρανού του νοτισμένου
προβάλλουν τ' άστρα τώρα σαν τα μάτια του Θεού.

Νεκρό κορμί η νοσταλγία μιας ανάμνησης
Πού 'ρθε και πάλι στ' όνειρό μου.

Ένα παιδί αναστήθηκε μέσ' απ' τα βάθη ενός μυαλού παραδομένου.
Κι ήρθε να πάρει λίγη από την άκρη τ’ ουρανού.

Γενάρης μήνας, καθαρό το ηλιοβασίλεμα.
Σαν τον καιρό της καλοσύνης.

Κι είναι μονάχα μια στιγμή που κάνει τους ανθρώπους να σωπαίνουν.
Όταν αισθάνονται μικροί κι αδύναμοι μπροστά στη σιγαλιά.

Μονάχη πάλι είναι η σκέψη μου σε δίλημμα.
Ζητά τα πέπλα της γαλήνης.

Τα παιδικά τα λάθη όσο πάνε και μικραίνουν
μπροστά σ' αυτά που εγκυμονούν τα γηρατειά.

Δημήτρης Βραχιολάς
(c) 2012

Δημοσίευση στο stixoi.info: 23-08-2013