Ελενη

Δημιουργός: ΝΙΚΟΣ ΒΟΥΡΟΣ

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Η Τροία πάντα θά κουρσεύεται Ελένη
απόψε λούστηκες γιά μένα, στόν Ευρώτα..
βαθύ τό τραύμα, η πληγή σου ανοιγμένη
πού μάς πονά, μόλις ανάψουμε τά φώτα

αυτή τήν ώρα, δέν αντέχω τή σιωπή σου
μέ τρύπια χέρια, τά κομμάτια σου μαζεύεις
τό σώμ'αγγίζω, μά πού κρύβεις την ψυχή σου;
σέ ποιά σκοτάδια τή ζωή σου ανιχνεύεις;


ποιός είσαι εσύ, γιατί ρωτάς;
αίνιγμα, πάντα θ'άμαι..
όλα τά θέλεις, μά χρωστάς
Ναί! στή ζωή, χρωστάμε!

μοιάζω μέ νύχτα σκοτεινή
ψάξε με, στήν καρδιά σου..
είμαι τού έρωτα ποινή!
Μάννα, γιά τά παιδιά σου..


Μαντόνα πόρνη! ποιός αλήθεια σέ γνωρίζει;
καί τώρα πρέπει, αλλά πώς, ν'αποφασίσω;
ο κόσμος όλος γιά χατήρι σου γυρίζει
κι'εγώ δέν έχω, τό κουράγιο νά σ'αφήσω

αιώνες τώρα, στό κουβάρι σου μπλεγμένος
δεμένο μ'έχεις μά κι'απάνω μου κρατιέσαι
εχθρός καί φίλος, νικητής καί νικημένος
αφού τό ξέρεις σ'αγαπώ, γιατί μέ αρνιέσαι;

Δημοσίευση στο stixoi.info: 24-08-2013