φεύγουν τα χρόνια πάν οι μέρες

Δημιουργός: ΑΝΤΗΣ

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

φεύγουν τα χρόνια πάν οι μέρες
κι είναι η ψυχή μου ορφανή
λουλούδια ανάθρεψα στις σέρες
οχι δεν πήρα ανταμοιβή

πλούτη δεν μάζεψα κι ελέη
δεν έμεινα είκοσι χρονώ
τώρα το πλοίο πια δεν πλέει
τι κι αν γλυστράει στο κενό

άραγε νάγειρεν η πύλη
κι έχουν οι δρόμοι μου κλειστεί
χάθηκαν οι πιστοί μου φίλοι
κόπηκεν κι η χρυσή κλωστή

ίσως και νάφταιγαν οι λύκοι
πούμεινα μόνος στη γραμμή
είχα απλέρωτο το νοίκι
κι έκλεισε το μαγαζί

όμως για μας απόψε ανοίγει
τούτη η ξάστερη βραδιά
δρόμους και δρόμους ξετυλίγει
στο βήμα μας η αμμουδιά

έφτασε πάλι το φεγγάρι
κι άνθισε η αγάπη στο νερό
όλες οι σκέψεις στο συρτάρι
για σένα τώρα τραγουδώ

έλα εδώ στ'ασημονέρι
για ν'αγκαλιάσουμε τη γή
θα ξεχειλίσει το πανέρι
στίχος με στίχος θα πιαστεί

έλα να στήσουμε χορό
στης θάλασσας τα στήθη
μέσα στο φώς το γαλανό
που άπλωσε κι εχύθη

άσε να σ'έχω στο πλευρό μου
πάνω σου λίγο ν'ακουμπώ
μες στο κομμάτι αυτού του δρόμου
δεν θέλω μόνος μου να μπώ

άσε μαζί σου να βαδίσω
στο ύστατο στρατί
θέλω πολύ να σάγαπήσω
ώσπου η ψυχή μου να χαθεί

δυό τα μεθύσια μιά η μανία
κι ένα το πέταγμα μονό
πως ζευγαρώνει η λατρεία
μπρός το φεγγάρι το τρανό

με τα δαχτύλια μας σμιχτά
ας ανταμώσουμε τη μέρα
πέρα απ'τα σκότη τα πηχτά
θέ ν'αγκαλιάσουμε τη σφαίρα

λάμιες σκληρές και δράκοι
παραμονεύουν στ'ανοικτά
μαζί και κάμποσοι ανθρωπάκοι
πολιορκούνε πιο σφιχτά

μα η ζωή μας είναι πια ζευγάρι
γέμισε γή και ουρανό
αχρείαστο θάναι το φεγγάρι
έχει το πλοίο οδηγό

Δημοσίευση στο stixoi.info: 28-08-2013