Άβυσσος

Δημιουργός: timer cyprus

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

-Κατάλαβες τι κάναμε μόλις τώρα;
-Σκάσε, το χάλασες πάλι!
Με βλέμμα μωρού φοβισμένου, δάκρυα στα μάτια. Τι να σκέφτεσαι πάλι;
Η γη κι ο ουρανός αδειάζουν κάτω απ τα πόδια μου.
Τρυγόνια ανήσυχα , σιωπούν πάνω στο δέντρο.
Χέρια αποτραβηγμένα. Κάνω μια κίνηση να σε πλησιάσω ,με σπρώχνεις στην άβυσσο.
«Τι δεν μπορείς;» σ είχα ρωτήσει χρόνια πριν
«Τίποτα» μου απάντησες ασυναίσθητα.
Τα χέρια πεινούν, χρόνια νηστικά σαν τα λιοντάρια. Οι μεταβλητές αλλάζουν.
Το πείραμα, αχ το πείραμα!
Μου είπες να μην περιμένω απ τα αποτελέσματα.
Σου είπα πως γι αυτό θα πετύχει!
«Δυο σωματίδια που δονούνται αγάπη μου, σαν πεταλούδες στο στομάχι μας».
«Στομάχι μας; Άφησε με να δονούμαι στη φυσική μου κλίμακα!»
«Κι εσύ άφησέ με να δονούμαι στο τρεμάμενο σώμα σου!» απάντησα.
«Θα σε πληγώσω. Θέλω ναμαι ελεύθερη!»
«Εγώ δεν θέλω ναμαι ελεύθερος! Ξέρω καλά τι θα πει ελευθερία στον κόσμο ετούτο…»
«Να μην περιμένεις τίποτα από μένα ……και να τα περιμένεις όλα!»
«Σε ξέρω, αυτό κάνω από καιρό»
Πώς σμίχτηκαν μαζί το όλα και το τίποτα, τα χέρια κι η ψυχή, τα μάτια και η θλίψη ,τα πόδια και η νεκρή ζώνη κι έγιναν όλα αγάπη, έρωτας, ένα ατέρμονο déjà vu……
«Καημένε Καββαδία, καημένε πατέρα, καημένε Αντρέα!»
«Μίλα μου για τον Οιδίποδα……!» αποκρίθηκες.
«Μετρείν, μηδέν Αγαν, αμέτρητες οι αίστησες!»
Το δακρυσμένο μωρό χαμογελά, μου ξαναδίνει το χέρι….
Κι όλο το σύμπαν λιώνει, συμπιέζεται σε ένα άπειρα μικρό, άπειρα συμπυκνωμένο χάδι.
[align=center]

Δημοσίευση στο stixoi.info: 30-08-2013