Όλα σιγούν

Δημιουργός: ΑΝΤΗΣ

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Όλα σιγούν έρχεται το άχρονο πρωΐ
με ηρεμίας σεντόνι τυλιγμένο το κορμί
με φώς γαλήνης ξένο
αλλότριο και χαμηλωμένο
μα ζώ ακόμα στη μερασμένη σκέψη
μες στο φτανό το χώμα η μέσα βλέψη
και τραβώ για το αμέριστο σαν οι ανέμοι
κι απόνα φύλλο πιο πολύ η ψυχή μου τρέμει.
Τι πια στο νού μου αν έχει μείνει
του ανδρισμού μου το καμίνι
κόπασε η μοίρα
και πίσω μου έκελισε η θύρα
πόσες φορές εμπρός της ,σήκωσα τα χέρια
κι ακούστηκε η φωνή μου πλέρια
μα εκείνη έφτανε σαν τώρα
που εισαι μούλεγε έρχεται η μπόρα.
Μα ο χρόνος που είναι να με πάρει
μήν είναι τάχα χίμαιρας αχνάρι
και τα στερνά που με πνίγουνε δεσμά
ορατά κι αόρατα φτερά
ποιο ρίγος τα καρφωσε στο χώμα
και δεν το ξέρω ακόμα
θυμάμαι αυτο το ρίγος
κάθε φορά που νιώθω λίγος
σαν πνέει βαθιά μου ο πανικός
και με λυτρώνει ενας γκρεμμός.
Για να γνωρίσω το χαμό μου φτάνει
το όραμα του χαμού νάχω στεφάνι
απο αγκάθια κι απο φύκια
κι απο κατάμαυρα χαλίκια
μα ας ξυπνήσω απο το όνειρο αυτό
θάρτει η ώρα που ανάμεσα στη μπόρα θέ να δώ




Τη νύχτα του στερνού σαββάτου μου
για σε θα στρώσω αγάπη μου τραπέζι
την ώρα πικρή του πρόωρου θανάτου μου
νέχταρ θα πιούμε αντάμα γλυκό σαν πετιμέζι

θα γυαλίσω την πλάκα τ'ουρανού
να ξαναστιλβωθεί
θ'ανακατέψω το τσουκάλι του καιρού
να λάμψουνε τ'αστέρια στη βροχή

θ'ανοίξω και των ανέμων το ασκί
να μου φυσήξουν
να ξυπνήσω απο τη ναρκωτική ζωή
το αιώνιο δροσοβόλημα να μου δείξουν

κι όταν ο κράχτης την πόρτα μου κτυπήσει
βάστα αγαπημένη το χέρι μου γερά
εσύ η ψυχή του πόθου μου κι η κρίση
εσύ και της ζωής μου η πασχαλιά

Δημοσίευση στο stixoi.info: 02-09-2013