Η πίκρα της ξενιτιάς

Δημιουργός: αυγουστης, Αυγουστής Μαρούλης

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Που΄ναι το φως, που΄ναι ο ήλιος
που μου ΄χες τάξει ότι θα βρω;
Στην άλλη άκρη είν΄η αγάπη
κι έχω μπροστά μου ένα γκρεμό!

Που΄ναι το κύμα το αφρισμένο
που μου ΄χες τάξει ότι θα δω;
Σε κάθε βήμα όπου κι αν κάνω
μόνο το δάκρυ πλανιέτ΄εδώ!

Γρήγορα πίσω ποθώ να γυρίσω
δεν είναι τόπος για μένα.
Γρήγορα πίσω ποθώ να γυρίσω
κλειστές οι καρδιές, τα πλοία δεμένα.

Που΄ναι οι φίλοι π΄άφησα πίσω
πουν΄η φωλιά μας, θα χορταριάζει!
Που ΄ναι η μάνα να αγκαλιάσω
την έχει πνίξει πια το μαράζι.

Γυμνό καντήλι, χρόνια σβησμένο,
έρημο σπίτι, έφυγ΄η μάνα.
Είκοσι χρόνια το ίδιο τρένο
ν΄αναχωρήσει όλο προσμένω.

Γρήγορα πίσω ποθώ να γυρίσω
να φύγω μακριά απ΄τα ξένα.
Γρήγορα πίσω ποθώ να γυρίσω
κλειστές οι καρδιές, τα πλοία δεμένα.

Δημοσίευση στο stixoi.info: 17-02-2006