Μυστικά

Δημιουργός: poetryf

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Κάθε που μ’ αγαπούσες
ένα παιδί έβρισκε μια αγκαλιά
ένα πιάτο φαΐ ο κάθε πεινασμένος.
Κάθε που με φιλούσες
ένας Ιούδας αυτοκτονούσε’
Δίναμε ραντεβού στη Via Lactea
και η αγάπη βύζαινε τον έρωτα
λίγο μετά τη γέννα.
Κάθε που με κοιτούσες
γινόμουν μόνο εγώ
ο κόσμος άλλαζε το δέρμα του
και μεταμορφωνόταν.
Ο Τοξότης σημάδευε τον Σκορπιό
και ο Ωρίωνας κρυφά τους Διδύμους
Τα ποιήματα γράφονταν μόνα τους
Το χάραμα έβγαζε το μπλε του πουκάμισο
και σ’το φορούσε.
Τα γιασεμιά κι οι ορτανσίες
τα νυχτολούλουδα κι εμείς
-κάθε που με κοιτούσες-
ο αόριστος έμοιαζε πιο ενεστώτας από ποτέ
ο κόσμος ήταν το κάστρο μας
τα άστρα του οι πολεμίστρες.
Τώρα μαζεύω ένα- ένα τα γενναία μας όνειρα
μικρά- μικρά τουβλάκια
στη μέση του πουθενά
και χτίζω μ’ εκείνα μια πραγματικότητα δική μας.
Αύριο μπορεί
αρματωμένοι όπως θα’ μαστε το φως της
να αγαπηθούμε σε μιαν άλλη εποχή.
Θα περπατήσουμε –το ξέρω-
σε μια πλατεία καμωμένη από θάλασσα κι ουρανό
θα σε φωνάξω αγάπη μου
μονάχα αγάπη μου
Τώρα
-ας είναι-
με το νύχτωμα σιμώνει η αυγή
με τα ρήματα σμίγουν ζευγάρια ουσιαστικά
κι εγώ μπορώ να σε κρατώ
σαν μυστικό πίσω από χείλη σφραγισμένα.

Α.Γ - 01/09/2013

Δημοσίευση στο stixoi.info: 02-09-2013