Κοτσύφια

Δημιουργός: ΒΥΡΩΝ

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Με λεηλάτησες μικρή μου Ταμερλάνα.
Κι ούτε χορτάρι δεν φυτρώνει στη ψυχή.
Κρανίου τόπος, μια απέραντη αλάνα.
Κάθε μου όνειρο, φρικτά έχει σφαγεί.

Μα στα χαλάσματα και τα τσιμεντοπλίθια
π' άφησες πίσω νταλαβέρι μου παλιό,
πέφτουν την νύχτα και κουρνιάζουν σα κοτσύφια,
σμήνη στιχάκια μουσκεμένα σε λυγμό.

Α ρε αγάπη μου παλιά ! Μην αμφιβάλεις !
Σαν υπνοβάτης βγαίνω και τα κυνηγώ
κι έχω για δίκανο μαζί μου, υπό μάλης,
μολύβι FABER, αν δεν βρω μαύρο στυλό.

Ήδη τα πούπουλα, γεμίσαν μαξιλάρι.
Σαν έτσι μοιάζει, ένα κίτρινο ντοσιέ !
Να σου το στείλω; Μην το βάλεις σε συρτάρι !
Κατ' απ' το στρώμα θελω να 'ναι ! Στο σομιέ !

Να πεταρίζουνε τις νύχτες, στα όνειρά σου,
σμήνη κοτσύφια μουσκεμένα σε λυγμό,
μπας και γλυτώσω και εγώ απ' το βραχνά σου !
Τούτο το κόμπο, που με πνίγει στο λαιμό !

Δημοσίευση στο stixoi.info: 04-09-2013