Εξομολόγηση

Δημιουργός: Vampire_Giovanni

Αυτο το ποιημα ειναι για σενα.Και εσυ,το ξερεις....

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Κοιτα με,
εχει περασει η μπορα
των ματιων μου,
και το βλεμα μου σε ψαχνει
οπως τα πουλια που αποδημουν
στην ζεστασια του νοτου.

Ακου με,
ειναι τα λογια μου αγερι
σαν αυτα,
που πλανευουν τις σκεψεις
και τις πανε στα μερη
των πιο κρυφων μας ποθων.

Σ'αγαπαω.

Ειναι τα αισθηματα,
ενα νοημα που δεν υπαρχει ακομα
μια ευχη
που δεν ζητησε κανεις.
Σε ζηταω,
οπως τα πουλια τον ουρανο,
καθε φιλι σου
εισητηριο για τα επουρανια.

Σ'αγαπαω.

Αγγιξε με,
ειναι ο ποθος μου ηφαιστειο
και τρανταζει το ειναι και την
ψυχη μου.

Απορω,
πως γινεται να σμιγουν
οι επιθυμιες,και τα ονειρα
να φτανουν στα αστρα,
να αναζητουν το απειρο
και μαζι του να ταυτιστουν.

Και τωρα,
αγκαλιασε με...
Ειναι το σωμα μου η γη,
διψασμενη για την βροχη
του κορμιου σου.
Δεν θυμαμαι αν στο ειπα,
μα ξερω οτι το ενιωσα...

Σ'αγαπαω.

Δημοσίευση στο stixoi.info: 18-02-2006