Υπάρχει ελπίδα

<head ><meta HTTP-EQUIV=Content-Type CONTENT="text/html; charset=utf-8"><html><head><meta HTTP-EQUIV="Content-Type" CONTENT="text/html; charset=utf-8"><title>Υπάρχει ελπίδα</title></head><table width=100%><td width=100% valign=top><p><b>Υπάρχει ελπίδα</b><p>Δημιουργός: Kapsouris123, <i>Γιωργος</i><p><i> </i><p>Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info<p>Ήρεμα στο σπίτι. Ακούγεται απαλά το "Αυτούς που Βλέπεις", του Θεοδωράκη.<br />
Κάθεται ένας νέος κι εξηγεί στην παρέα του, που τον ακούει ήρεμα. Είναι οπαδός του ΚΚΕ. <br />
Θαρρώ πως τα 20 δε τα'κλεισε ακόμη.<br />
Φαίνεται πως δεν έχει ζήσει, ακόμη, τα καλύτερα χρόνια της ζωής του. Ο νεαρός εξηγεί ενθουσιασμένος...<br />
<br />
-Υπάρχει, λέει, ελπίδα; Υπάρχει ρε παιδιά! Υπάρχει!<br />
Λέγεται ΚΚΕ! Το Κόμμα μας ρε παιδιά! Αυτό που εμείς χτίσαμε και οικοδομήσαμε!<br />
90 χρόνια τώρα! Τι έγινε, λέει; Δε θέλει να κυβερνήσει; Χα! Φυσικά και δε θέλει να κυβερνήσει!<br />
Θέλει ο λαός να κυβερνήσει! Εμείς ρε! Εμείς! Γιατί, τι είναι τα κόμματα και πρέπει αυτά να κυβερνούν;<br />
Ο λαός δε μπορεί; Αυτό που θέλει το ΚΚΕ είναι να μας δείξει το δρόμο! Η Νιότη μας είναι το Κόμμα!<br />
Το Κόμμα είναι το παιδί του λαού! Ο λαός και οι ανάγκες του το γέννησαν! <br />
Δεν είναι σαν εκείνα το κόμματα που υπόσχονται ξεροκόμματα με χρωματιστές κορδέλες! Αυτό εννοούνε κυβέρνηση, αυτοί. <br />
Τέτοια κυβέρνηση το ΚΚΕ, δε τη θέλει!, Είναι το δικό μας Κόμμα!<br />
Αν θα πετύχει ρωτάς; Εμ... Αν δε του δώσεις τη δύναμή σου, πώς να σε βοηθήσει; Πώς να πετύχει!<br />
Δώσ'του εσύ τη δύναμή σου κι αυτό θα σε βοηθήσει να πετύχεις! Και θα δεις ρε φίλε! Θα δεις! <br />
Θα είμαστε στο κέντρο, στο Σύνταγμα, στην Αριστοτέλους, στην πλατεία Ελευθερίας, στην Ρήγα Φερραίου,<br />
στα χωριά μας, στη Ν.Απολλωνία, στη Μάδυτο, στο Μελισσουργό, στη Ράξα, στο Λεωνίδιο <br />
και θα έχουμε ψηλά τις κόκκινες σημαίες με τα χρυσά, ολόχρυσα σφυροδρέπανα και όλοι θα είμαστε μια αγκαλιά.<br />
Σύντροφοι θα'μαστε σου λέω! Και πλέον, δε θα σκοτώνουν τη νεολαία, δε θα μαχαιρώνουν νέους στις καφετέριες. <br />
Δε θα κλαίνε, πλέον, οι μανάδες που τα παιδιά τους λιποθυμάν στα σχολειά! Ρε εμείς θα ορίζουμε τις ζωές μας! Αυτό θα κάνει το ΚΚΕ! <br />
Να μας δείξει το δρόμο να το πετύχουμε! Ας το ακολουθήσουμε, ρε παιδιά, το Κόμμα μας! <br />
Και θα δείτε τα κόκκινα γαρύφαλλα, να σκάνε τα μπουμπούκια τους στις γλάστρες στα μπαλκόνια και οι κοπέλες να κοκκινίζουν,<br />
ερωτευμένες. Θα μπορούν πλέον να ερωτευτούν. Θα μπορούν να χαμογελάσουν. Θα δίνουν τα κόκκινα γαρύφαλλα στους εργάτες<br />
κι εκείνοι θα τα βάζουν στα αμπέχωνά τους, χαμογελώντας. Τα παιδάκια θα παίζουν μπάλα. Θα έρθει! Η λευτεριά μας σύντροφοι!<br />
Θα έρθει! Ζήτω το Κόμμα μας! Ζήτω το ΚΚΕ!<br />
<br />
Οι νέοι στην παρέα τον άκουσαν. Ανήκουστο τους φάνηκε. Υποστηρίζει ακόμη Κόμμα, στη σήμερον ημέρα; Αδύνατον.<br />
Κι όμως. Ο νέος είχε την σπίδα, την ελπίδα στο βλέμμα του. Δεν είχε το μίσος στο αίμα του. Ήταν ένας απ'τους χιλιάδες γιους <br />
και κόρες της Εργατικής τάξης. Το τραγούδι από πίσω επιτέλους τελείωσε...<br />
<p>Δημοσίευση στο stixoi.info: 19-09-2013</td><td valign=top></td></table><br />