Αναρωτήσου Δημιουργός: Trelenaki Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info Και ξαφνικά είμαστε πάλι στο 2008...Ένα παιδί πεθαίνει κάτω από συνθήκες που εν μέρει όλοι ξέρουμε αλλά που ποτέ κανένας μας δεν θα ξέρει ακριβώς πως. Παιδιά 12, 14ων 17 ετών έχουν θυμό μέσα τους, θυμό που δεν τους δίνεται να εκφράσουν και για τον οποίον δεν μιλούν στα σχολεία...Δεν παίρνει...ή μάλλον δεν επιτρέπεται να πάρει κανείς θέση. Ταυτίζονται με το θύμα. Νιώθουν αν μη τι άλλο ότι είναι κι εκείνα παιδιά που θα μπορούσαν να έχουν δεχτεί τέτοια επίθεση. Μην πείτε "το δικό μου παιδί ποτέ δεν θα ήταν τέτοια ώρα μόνο έξω"...Θα μπορούσε να είναι μια εκδρομή...μια πενταήμερη, μια καλοκαιρινή μέρα και δεν θα ξαναβλέπατε το παιδί σας...
Κι όλος αυτός ο θυμός; Τι έγινε; Που πήγε; Που έβγαλε;;;; Δυστυχώς πουθενά...πέρα από κάποια σπασμένα πεζοδρόμια, αυτοκίνητα και μαγαζιά...Ναι, υπήρξε θυμός, όχι άδικα αλλά όχι σωστά εξωτερικευμένος. Και ποιος να τους δείξει άλλωστε; Ποιος να τους πει ότι το θέμα που θα έπρεπε να έχει συζητηθεί και λυθεί άμεσα για να μην έχουμε άλλα τέτοια περιστατικά είναι το πως γίνεται να μπαίνουν σε μια τέτοια δουλειά άνθρωποι που δεν περνάνε αποτελεσματικό ψυχολογικό έλεγχο, που δεν ελέγχονται τακτικά για ψυχολογική φθορά σε μια δουλειά που έχει πολλή από αυτή, που δεν υπάρχει κάποιος μηχανισμός (έστω κι αυτό το γελοίο) που να ενημερώνει τους γονείς ότι το παιδί τους, το ανήλικο παιδί τους, είναι μόνο του σε κάποια άγνωστη γειτονιά μιας μεγαλόπολης...Και γιατί όχι να μην γενικευτεί αυτή η ερώτηση; Γιατί να μην αναρωτηθούμε πχ "Με ποιες διαδικασίες ελέγχονται οι άνθρωποι που κρατάνε όχι όπλο, αλλά νυστέρι, το την μόρφωση των παιδιών μας στα χέρια τους ή κάτι άλλο;"...Τίποτα...τίποτα...
Και σήμερα έχουμε τον θυμό ενός έθνους που νιώθει ότι έχει ξεπουληθεί, έχει εξαπατηθεί, έχει ξεφτιλιστεί, έχει φτάσει στα όρια της φτώχιας, τα έχει ξεπεράσει και αυτοκτονεί, που φεύγει ή διώχνει τα παιδιά του στο εξωτερικό...που νιώθει ότι του στερείται η ασφάλιση, η παιδεία, η περίθψαλψη, το ρεύμα ή το σπίτι για λίγα ευρώ...Και που πάει αυτός ο θυμός;
Μμμμμ...κάπου πήγε...Κάποιοι διάλεξαν να τον εξωτερικεύσουν εκεί που τους φαινόταν πως "δικαίως" έπρεπε να πάει. Δεν λέω...Ακούστηκαν δικαια και σωστά όσα τους είπαν. Και δεν μιλώ μόνο για τους περίπου μισό εκατομμύριο ψηφοφόρους τους...Όχι. Ας μην γελιόμαστε. Αυτοί, πέρα από τα σόγια και τις παρέες, ήταν πάντα άτομα που μια ζωή θα κατηγορούραν τους άλλους (ξένους, γείτονες, άσπρους, μαύρους) για την κατάστασή τους. Τέτοιοι άνθρωποι σχηματίζουν και πάντα σχημάτιζαν φαινόμενα τύπου Μανωλάδας. Δεν περίμεναν την ΧΑ ή την άδειά της εκείνοι που έβαζαν τους ¨πακι¨να κάνουν την δουλειά και μετά δεν τους πλήρωναν γιατί ¨μωρέ δεν τους βλέπεις;ζώα είναι¨...
Δεν μιλώ λοιπόν γι'αυτούς...Μιλώ για εμάς...εμένα...εσένα...όλους! Που αφήναμε τον Σφακιανάκη και τον κάθε Σφακιανάκη να μιλά για αισθητική. Που αφήναμε τον Πορτοσάλτε και τον κάθε πορτοσάλτε να μιλάει για προσεκτικότερες κινήσεις...Που αφήναμε σχόλια τύπου "Μα καλά, για μια μπλούζα/ζβάστικα/σημαία κάνετε έτσι;" να μας αποστομώσουν...Που αφήναμε το ειρωνικό χαμόγελο κάθε Κασιδιάρη να μας χτυπάει στα μούτρα "Μπορώ να κάνω ότι θέλω...ψηφίστηκα" με πολύ ¨δημοκρατικό¨τρόπο...Το ότι έχουμε ληστές στην βουλή δεν σημαίνει πως θέλουμε και δολοφόνους, μπράβους και τραμπούκους...
Γιατί; Γιατί να ξεχνάμε έτσι εύκολα ότι το μίσος ενός ανθρώπου βρήκε πρόσφορο έδαφος σε χιλιάδες ταλαιπωρημένους Γερμανούς που κατηγόρησαν για την κατάσταση της χώρας τους τους ξένους, τους Εβραίους, τους κομμουνιστές και οδήγησε χιλιάδες ανθρώπων στο δικό τους τέλος και στην σφαγή ανθρώπων, τους οποίους δεν είχαν ποτέ γνωρίσει στην ζωή τους...Γιατί; Είναι το μίσος ιδεολογία για να το ενστερνιστούμε ή είναι τόσο βαθιά μέσα μας που αναδύεται με την πρώτη αφορμή...Αναρωτηθείτε... Δημοσίευση στο stixoi.info: 19-09-2013 | |