Φθινόπωρο πια

Δημιουργός: ΜΟΝΑΧΙΚΟΣ ΠΕΡΙΠΑΤΗΤΗΣ

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Ψάχνω στις βουβές ανάσες της αυγής
Την ανάσα σου να γευτώ, μέσα στις αδιάφορες άλλες,
Φθινόπωρο πια,
Και το γέλιο σου το δυνατό ακόμα ακούω,
Και χαίρομαι,
Και δακρύζω
Και ακόμα σε αγαπώ


Ακούω τραγούδια, λέξεις, ήχους,
Την φωνή σου λαχταρώ, μέσα στις χάρτινες σιωπές τις άλλες
Ακατάληπτη γλώσσα
Και η μορφή σου παντού με χαϊδεύει
Δε σε βρίσκω
Δε σε έχω
Μα ακόμα σε αγαπώ


Και αν οι πρώτες οι σταγόνες, νοσταλγικά κυλούν,
Το πρόσωπο μου υπομένει, και η ψυχή μου χορό στήνει
Βρέχει δυνατά εδώ,
Και μουσκεύομαι
Και εξαγνίζομαι
Και η αγάπη μου βαθαίνει πιο πολύ για σένα


Ο χρόνος σιωπηλά σαν νωθρή Εχίδνα έρπει
Προσπαθεί να με κρυφά χτυπήσει,
Δε με νοιάζει,
Αντίδοτο αιώνιο
Η ψυχή σου
Η καρδιά σου
Η αγάπη σου


Ίσως αύριο σε δω. Να, κάνω πως δε βλέπω
Μα να ξέρεις σ’ αγαπώ, και η αγάπη φως σκορπίζει
Με αγαπάς άραγε;
Και αναρωτιέμαι
Και στροβιλίζομαι
Σε αγαπώ

Δημοσίευση στο stixoi.info: 20-09-2013