Διφορούμενο

Δημιουργός: poetryf

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Φόρεσα το σώμα μου
ακόνισα και πάλι την ψυχή μου
Έριξα πίσω μου το μήλο
και μπροστά μου πέταξα την πέτρα του Ωρίωνα’
Να ‘μαι, ατόφια εδώ!
Δίχως κενούς υπαινιγμούς
δίχως ψευδείς προκαταλήψεις.
Γυναίκα είμαι,
δεδηλωμένη σε μια ανδρόφυλη γη
Γεννώ τον κόσμο και το φίδι του συνθλίβω
Γυναίκα είμαι και θηλάζω την χαρά
-μια μέρα ξέρω πως θα μεγαλώσει
και θα με νοιαστεί-
κι από της λήθης τον απέταλο λωτό
κράτησα μόνο τα κουκούτσια.
Πρέπει στις στέπες του κακού
με μαεστρία να στέκεις:
σπείρε να σπείρουμε την ξεχασιά
σ’ αυτούς που μας θυμούνται.

Δημοσίευση στο stixoi.info: 24-09-2013