Deja vu

Δημιουργός: ΜΟΝΑΧΙΚΟΣ ΠΕΡΙΠΑΤΗΤΗΣ

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Παρηγοριά ποιος άραγε χαρίζει;
Μήπως η κήβδιλη αγκαλιά της Διείανηρας;
Μήπως η χάρτινη αίσθηση;
Μήπως ο χρόνος ο ακατάβλητος;

Το χαμόγελο πως στέρεα μένει στα χείλη;
Μήπως με την άλωση της Τροίας;
Μήπως με άνοστες λέξεις;
Μήπως με ευγενικές αυταπάτες;

Γαλήνη που αλητεύεις;
Μήπως στης Καλυψούς το ερημονήσι;
Μήπως στην ψεύτικη ασφάλεια του φαίνεσθαι;
Μήπως στην ανυπαρξία του κινδύνου;

Αυτοσκοπέ μου, σε ψάχνω πού;
Μήπως στα απατηλά δέντρα της Κολχίδας;
Μήπως στο χωλό χθες που ανέτειλε αργότερα;
Μήπως σε τόπους μαγεμένους;

Αγάπη δε σε αγγίζω είσαι μακριά, αλλά η ανάσα σου με χαϊδεύει
Αγάπη δεν ακούω την φωνή σου, ο λόγος σου όμως κελαρύζει στα αφτιά μου
Αγάπη δε θυμάμαι το άρωμα σου γιατί δεν είναι αυτού του κόσμου
Αγάπη δε σε γεύομαι πια, όμως η ψυχή μου είναι χορτασμένη
Αγάπη δε σε βλέπω, γιατί έκλεισα τα μάτια μου στη τελευταία λάμψη σου
Αγάπη έζησες μαζί μου πριν, ζεις τώρα και θα ξαναζήσουμε, το συναισθάνομαι

Αγάπη εσύ είσαι η παρηγοριά μου
Αγάπη εσύ μου ζωγραφίζεις με παιχνιδιάρικα χρώματα το χαμόγελο
Αγάπη μου μόνο στη αόρατη αγκαλιά σου γαληνεύω
Αυτοσκοπός μου δεν είναι άλλος παρά εσύ αγάπη

Δημοσίευση στο stixoi.info: 25-09-2013