Μοίρα

Δημιουργός: gthepoetc, Γιώργος

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Ξένα μου χέρια μην μου φέρνετε αντίο,
δεν μου ταιριάζει η ρουτίνα τώρα πια.
Έβαλα χρώματα στο γκρίζο μου τοπίο,
και χαμογέλασα δειλά στην μοναξιά.

Όμως δεν ρώτησα τα ρούχα που φορούσα,
γιατί στα μαύρα να βαδίζω συνεχώς;
Ποιά είν' εκείνη που αδιάφορα κοιτούσα,
και τώρα μ' αίνιγμα μιλάει διαρκώς;

Γιατί δακρύζει όταν χαίρομαι λαθραία,
και μεταφέρει το μετά στο πουθενά;
Πως σχολιάζει μια αλλόκοτη Δευτέρα
και πως μια Τρίτη τερματίζει την λαλιά;

Γειά σου βρε φίλε τι σου έμελε να πάθεις!
Το ξέρεις μέσα σου πως δεν με ξεγελάς.
Είμαι η μοίρα μην ξεχνάς πως θέλω να 'ρθεις,
πάλι στο δρόμο σου χωρίς πια να πονάς.

Και πώς να έρθω δίχως πόνο και θυσία;
Πως στις πληγές μου θα αποκτήσω γιατρειά;
Ήρεμα φίλε μου άγαπη ειν' η ουσία
και θα την βρείς χωρίς να βγάλω τσιμουδιά.

Δημοσίευση στο stixoi.info: 21-02-2006