Πέτα καρδιά μου , μην φοβάσαι

Δημιουργός: smaragdenia, Δάφνη

Καλή μας βδομάδα............Ένα ταξίδι η ζωή μας, ας το ζήσουμε κι ας το ταξιδέψουμε, όσο μας χαρίζεται..................

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

ΕΛΠΙΖΩ ΝΑ ΜΗΝ ΣΑΣ ΚΟΥΡΑΣΩ ΠΟΥ ΕΙΝΑΙ ΜΕΓΑΛΟ,
ΜΑ ΔΕΝ ΜΟΥ ΕΚΑΝΕ ΚΑΡΔΙΑ ΝΑ ΤΟ ΧΩΡΙΣΩ ΣΤΑ ΔΥΟ...


Αφήνω ορθάνοιχτο το παράθυρο!
Κάθομαι απέναντί του,
κάθομαι και το κοιτάζω με λαχτάρα.

Νοιώθω σαν το πουλάκι,
που του άνοιξαν την πορτούλα στο κλουβί,
και αυτό κάθεται και το κοιτάζει.
Φοβάται τόσο πολύ να πετάξει έξω απ΄αυτό!

Χρόνια ολόκληρα ήταν κλεισμένο,
μέσα σ΄αυτό το κλειστό κλουβί,
πως μπορεί τώρα ξαφνικά
να ανοίξει τα φτερά του και να πετάξει!

Μουδιασμένα τα φτερά του από τα χρόνια,
κάνει να τα ανοίξει και τα νοιώθει παγωμένα.
Τι κι αν το παράθυρο μένει, ανοιχτό και ξεκλείδωτο.
Θα μπορέσει κάποια στιγμή;
Θα μπορέσει να διαβεί αυτήν την πόρτα, προς την ελευθερία;
Θα βρει το θάρρος , να την περάσει και να πετάξει;
Θα βρει το κουράγιο,, να πετάξει έξω απ΄αυτό;

Έλα λοιπόν δοκίμασε,
τόσα και τόσα χρόνια ,, περίμενες αυτή την ώρα της ελευθερίας!
Να ανοίξει το παράθυρο , που σε κρατούσε φυλακισμένο
και να πετάξεις εκεί,, μακριά και πολύ ψηλά.
στον γαλανό ουρανό και στον ήλιο που λάμπει
και τόσα χρόνια τα στερήθηκες........

Έλα καρδιά μου,
φτάνει τόσα χρόνια που περίμενες,
δοκίμασε και πάλι να πετάξεις,
σαν ελεύθερο πουλί στον καθαρό ουρανό.

Δοκίμασε να ανοίξεις τα φτερά σου,
τί κι αν κάποιος σου τα έσπασε,
τί κι αν ήταν για χρόνια πληγωμένα,
τώρα η αγάπη θα σου τα γιατρέψει,
η αγάπη κάνει θαύματα
αυτό μην το ξεχνάς ποτέ.............

Δοκίμασε και θα δεις, πόσο εύκολο είναι.
Βγες στον ήλιο της αγάπης και χαιρέτησέ τον,
άπλωσε τις ακρογιαλιές της ψυχής σου
και περίμενε την αγάπη.
Και αυτή θα έρθει να σε βρει
και θα είναι αληθινή αυτή την φορά
και μόνο δική σου,
δεν θα την μοιράζεσαι με κανέναν
παρά μόνο μ΄αυτόν που θα σου την δώσει..............

Πέτα ελεύθερα ψηλά
ώστε να βλέπεις τον κόσμο πολύ μικρό
την κακία του ανύπαρκτη,
και τα προβλήματα της ζωής μηδαμινά.

Πέταξε σε καταπράσινες φυλλωσιές
και σε ανθισμένα περιβόλια,
νιώσε την ζωή σε όλο σου το είναι,
Ρούφηξε την ζωή και μην φοβάσαι
δεν είναι όλοι ίδιοι που θα σε πληγώσουν.

Έχεις μάθει να γιατρεύεις ,τις πληγές της ψυχής σου,
πιάσε την ζωή και ζήσε την , όσο ακόμα έχεις καιρό.
Γιατί ο καιρός περνά τόσο γρήγορα
και φεύγει και δεν γυρνάει πίσω.

Και όσο άδικος και αν είναι ο κόσμος
κάποιος θα βρεθεί να σου επουλώσει τις πληγές σου,
θα σε χαϊδέψει την καρδιά , να μην φοβάσαι,
και αντί για λύπες , πόνο και δάκρυ,
αντί για απογοητεύσεις ,και πίκρες
κάποιος θα βρεθεί να σου χαρίσει λουλούδια,

Πρόσεχε όμως αν είναι τριαντάφυλλα,
γιατί αυτά κρύβουν και αγκάθια,
αγκάθια που πονάνε!!!!!

Μα ζήσε όμως!!!!!!!!!!!!!!!!!!

Δημοσίευση στο stixoi.info: 30-09-2013