φωτια και σταχτη

Δημιουργός: ΓιΟΥΛΗ_Τ, γιουλη τσαμαλ

του αλλοπαρμενου του ορατου και αορατου

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

κι οταν γραφεις -μονο βιωματικα και βλεπεις το πραμα χωλαινει..
τι κανεις.. εκει 'ναι το θεμα
μπρος στα ματια σου
το ο,τι εχεις δωσει -στεγνα να σου δινει αυτο που δεν εχεις δωσει ακομη.
να που βοηθαει το να γραφεις
να γραφεις τι σημαινει που σκοπευει ισα στην καρδια.

αλλη μουσικη απο αυτον αλλον, δεν ακουω δεν βλεπω δεν μιλαω.


που οποτε διαβαζω εσυ ολες οι αισθησεις μαζι εγω διαβαζουν
και τοτε πιανομαι πανω τους ολοκληρωτικα
ελευθερα απο λαχταρα κι αγωνια να νιωσω
αν ειμαι ενας αν ειμαι στα δυο κομμενος αν ειμαι κανενας.

δυο τρεις δεν ειναι πολλες
απο εσενα κρατω τις αγνες στιγμες απρομελετητες ανεπαναληπτες
που μοιραστηκα με ανθρωπους που ξερουν ποιοι ειναι
που οταν συμβαινει ξεχνουν και το ονομα τους. που ειναι και εισαι εδω ακομη.
και με ανθρωπους που δεν τους προλαβα και σε βρισκουν απ'το χερι μ' αρπαζουν του χαρου
που εχουν περασει τον θανατο.
και χωρια ποτε ολοι μαζι. δυο μονο.
να μας συλλαμβανουν τετοιες στιγμες
χαμενοι απο χρονο και τοπο τελειωμενοι στο αγνωστο μολις γεννημενοι
με ενα βλεμμα με μια αγκαλια με μια σιωπη διχως τιποτα
με ενα εκστατικο απο τον πονο της αθωοτητας αλαλαγμο
τις αλλες που μας χωρισαν και μας χωριζουν και ειμαστε εμεις
τις εχω στα ματια τις κοιτας οταν κοιμαμαι ως να αρπαξουν
μοναχες φωτια μοναχες γινουν σταχτη. εγω.


καποιες ψυχες απιαστες και λευτερες πια λες και περνουν
στα αδεσποτα που αθωα οπως αυτα οπως ηρθαν φευγουν
πονος θανατερος να νοω το πως και ετσι με ανεχομαι
που δεν παλευω να ξεφυγω αλλο απο δαυτον ζωη μου ξιπασια και τυραννια
αλλες ζωες με βρηκαν- αθωες που σε ξεκανα
γι αυτο δεν σ' αφησα μεσα μου ουτε μια κινηση
μα οποτε διαβαζω εσυ ψαχνομαι..

Δημοσίευση στο stixoi.info: 30-09-2013