Ναυάγιο

Δημιουργός: Γιώργος_Κ, Γιώργος Σ. Κόκκινος

Καλημέρα σε όλους!! Στο ποίημα αναπτύσσεται ο πνευματικός θάνατος που μοιάζει με σκουριασμένο ναυαγισμένο σαπιοκάραβο, λίγο πριν φύγει η τελευταία πνοή...

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

"ΝΑΥΑΓΙΟ"


Είμαι κι απόψε
βυθισμένος στην ανάμνηση
με κάποιες σκέψεις
που αργά, αργά κυλάνε
σαν τα δάκρυα
ρέουν ασταμάτητα
μα κι εκείνα
το φως αποζητάνε
απ'την αφάνεια

Ναυαγισμένος
σαν καράβι στη στεριά
καθηλωμένα μένουν
χιλιάδες όνειρα
σκόρπια σαν κιβώτια
σε τσιγαράδικου ναυάγιο
που γίνεται στα μάτια
ενός περαστικού
αδιάφορο αξιοθέατο
κατάπτυστο και σάπιο.

Είναι άδικο να ζω
τις παραισθήσεις μου
να υπολοποιήσω τις ορμές
δε θα προλάβω
μια φαντασίωση
μένει να κυνηγώ
σαν ακροβάτης
στο στερνό μου δειλινό
που περπατά σ' ένα σχοινί
αόρατο και τεντωμένο.

Βαρέθηκα να κρύβω
τις ελπίδες μου
απο τις ψεύτικες
του κόσμου υποσχέσεις
διαπίστωσα το αύριο
πως έρχεται γοργά
κι είναι χειρότερες
των φίλων οι προθέσεις.

Ποιών φίλων όμως
ποιών εχθρών σημάδια
ποιών λαιστρυγόνων
τα απύθμενα καράβια
ποιάς αγάπης που γλυκά
με πρωτοφίλησε
με τα μάτια της λατρείας
πρωτοκοίταξε;

Όνειρα είναι στείρα
και σκουρόχρωμα
άδικη μοίρα που θερίζει
το βιός μονότερμα
κι είμαι γι'απόψε
βυθισμένος στην ανάμνηση
μα κι εκείνη
το φως αποζητάει
απ'την αφάνεια

Τέλος για σήμερα
αύριο έρχεται η ʼνοιξη
έτσι πιστεύω
τολμώ να ελπίζω
κι αν ίσως με προλάβει
ξάφνου ο θάνατος
λυπάμαι δεν έμαθα
της άδικης μοίρας
το δρόμο να ορίζω.

Δημοσίευση στο stixoi.info: 22-02-2006