Πνιγμένα σ' αγαπώ

Δημιουργός: ivikos

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Αστροφορούσε η μοναξιά στων ουρανών τη μπέρτα
το βραχονήσι χτύπαγε, του κύματος η οργή
τον κόσμο μαστιγώνανε, νεροποντές αβέρτα
κι η Κιβωτός ταξίδευε, μερόνυχτα στη γη

Καρατομούσε ο ουρανός, του φεγγαριού το χτύπο
και φεγγοβόλαγε η νυχτιά, με άναμμα από κεριά
κλήρωνε η αγάπη μάτια μου, πιο πέρα από τον …Νότο,
μα τους λωτούς του έρωτα, τους κλέψανε θεριά!!!!

Οι βυσινοί χιτώνες σου λάβωναν τους ανέμους
και διάβαζαν τα…σλόγκαν σου…από χαραματιές:
«Τα λάφυρα να μοιραστούν, απ’ τους παλιούς πολέμους
γιατί ξανά οχυρώνονται, της νύχτας οι στρατιές…»

Σε άπλωνα Φθινοπωρινά, μια νύχτα στο…Βραχάτι
με πύρωνε η ανάσα σου, καρδούλα μου η …καυτή….
σ’ «έπαιρνα» αργά….σ’ αγκάλιαζα….μ’ ερωτικό ραχάτι……
κι έλεγες: «Ας μη τέλειωνε ποτέ η νύχτα αυτή….»

Αστροφορούσε η μοναξιά, και του έρωτα οι κηλίδες
σκιαγραφούσαν μάτια μου, τον μαραμένο ανθό,
γεμίζοντας τη λίμνη μας καρδιά μου….φυσαλίδες
από πνιγμένα «Σ’ αγαπώ» που είχε στο βυθό!!!!!!!!!
1.10.2013

Δημοσίευση στο stixoi.info: 01-10-2013