Σκόνη

Δημιουργός: ΜΟΝΑΧΙΚΟΣ ΠΕΡΙΠΑΤΗΤΗΣ

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Περπατώ μέσα στη σκόνη του εγώ σου
Και το βήμα μου μετέωρο, άκυρο
Το δάκρυ μου γίνεται λάσπη,
Μα εσύ χορεύεις, και εξακολουθείς
Να σηκώνεις σκόνη, δικό σου τρόπαιο, δικό σου λάφυρο

Την σκόνη σου αναπνέω και πνίγομαι
Σαν το δεντρί που το στραγγαλίζει ο κισσός
Που μόνος του δεν στέκει, αλλά και δεν λογαριάζει
Το δύσμοιρο δεντρί που μόνο δίνει,
Γιατί αν κρατήσει θα σπάσουν οι κλάρες

Και ο χειμώνας μου, νεύμα συγκαταβατικό,
Πικρό μα τόσο αληθινό μου γνέφει
Την σκόνη σου θα παγώσει και σκοτεινό παλάτι
Γύρω μου θα στήσει, και ζοφερή πολιορκία
Στην ψυχή θα ξεκινήσει

Και όμως δες, ούτε χειμώνες φοβάμαι,
Ούτε το δραματικό αγκάλιασμα του κισσού
Ένα μόνο φοβάμαι
Η σκόνη σου μη διαλυθεί
Και στην ξαστεριά μου δεν κοιμάμαι

Και όμως άκου, το τραγούδι της σκόνης
Το δικό σου τραγούδι μην πάψεις
Ακροατής και θαυμαστής στο αδειανό σου θέατρο
Άλλος δεν υπάρχει, άλλος δεν αντέχει
Σκόνη αντί αέρα την ανάσα του να βλάψεις…

Δημοσίευση στο stixoi.info: 03-10-2013