Πανδαμάτωρ

Δημιουργός: ΒΥΡΩΝ

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Φλούδια του πλανήτη,
ψήγματα της Γης,
είτε προεστό, είτ' αλήτη
όταν κάποτε τους δεις,
ίσως ελευθερωθείς.
Το κατάμαυρο σελάχι,
εκεί κάτω, στο βυθό,
πελώριο και τυφλό,
με αχόρταγο στομάχι
περιμένει και τους δυό,
με το στόμα ανοιχτό.

Μόνο,
μόνο στον Πανδαμάτορα Χρόνο,
γιόκα μου να υπακούς,
γιατί,
όσοι του πήγανε κόντρα,
πριν να χαθούνε κι αυτοί,
σαν εξωγήινα όντα,
λεηλατήσαν τη Γη.

Άγιους και Προφήτες,
μην εμπιστευθείς.
Σε διάττοντες και κομήτες,
ούτε μιαν ευχή μη πεις.
Στην ομίχλη, θα χαθείς.
Παραμύθια, πού 'χουν δράκους
και ρηγόπουλα σωρό
με της κάβλας τον καϋμό,
γράφονται, από μακάκους,
για πιθήκους με νιονιό,
πιο μικρό από 'να αυγό.

Μόνο,
μόνο στον Πανδαμάτορα Χρόνο,
γιόκα μου να υπακούς,
γιατί,
όσοι του πήγανε κόντρα,
πριν να χαθούνε κι αυτοί,
σαν εξωγήινα όντα,
λεηλατήσαν τη Γη.

Δάνειο η ύλη
πού 'χεις για κορμί.
Και το πνεύμα, ένα καντήλι,
με μια φλόγα χημική,
διάφανη και απαλή.
Με τον Έρωτα ιμάντα
περιστρέφεται η Γη
-απέραντα σοφή-
οξειδώνοντας τα πάντα
-όπως κάποτε και συ-
δίνοντας αλλού ζωή.

Μόνο,
μόνο στον Πανδαμάτορα Χρόνο,
γιόκα μου να υπακούς,
γιατί,
όσοι του πήγανε κόντρα,
πριν να χαθούνε κι αυτοί,
σαν εξωγήινα όντα,
λεηλατήσαν τη Γη.....

Δημοσίευση στο stixoi.info: 04-10-2013