Μην του μιλάς του ουρανού, δεν θα σου απαντήσ

Δημιουργός: Sofitsa, Σοφία Τσαγκάρη

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Μην του μιλάς του ουρανού, δεν θα σου απαντήσει


Πού χάθηκε αγγελούδια μου το πλουμιστό φτερό σας;
Πώς να κρυφτούν πια οι ευχές μέσα στην αγκαλιά σας;
Αναστενάζει ο φτωχός κάτω απ’ τον ουρανό σας.
Πόλεμος μαίνεται τρανός μες στην κλειστή καρδιά σας.
Έχει σαλέψει ολοσχερώς το δόλιο λογικό σας.
Με φωτοστέφανο θαμπό απάνω στα μαλλιά σας
σπέρνετε ελπίδες σωρηδόν στον κόσμο τον δικό σας.
Τι πάθατε αγάπες μου; Χάσατε τη λαλιά σας;

Πού σεις διαβόλια πονηρά θάψατε τον θεό σας;
Έκπτωτα καθώς ήρθατε, μπήκατε στη σπηλιά σας;
Γκριζάρει, δείτε, ο ουρανός απ’ τ’ αναφιλητό σας.
Μέσα στην κόλαση, βαθιά, τρυπώνει η ουρά σας.
Άτι γενναίο σας κλωτσάει το μαύρο ριζικό σας.
Σαν να εδρόσισε ελαφρώς θαρρώ η ανασαιμιά σας
κι είναι το χνώτο σας αχνό, το έρμο, το φτωχό σας.
Τι πάθατε αγάπες μου; Χάσατε τη λαλιά σας;

Τι να μας πει αγέρηδες το παραμιλητό σας;
Πώς τις ψυχές ταράζουνε τα δάκρυα τα καυτά σας;
Φυλλοροούν τα σύμπαντα απ’ τ’ αγκομαχητό σας.
Κύματα παραστράτησαν απ’ τ’ ανασάλεμά σας.
Άχτι σταλάζει ο ουρανός απ’ τον σαθρό καημό σας.
Αχολογούν τα σύννεφα, φεύγουν απ’ τη θωριά σας
μήπως και βρουν άλλο στρατί μακριά απ’ το κακό σας.
Τι πάθατε αγάπες μου; Χάσατε τη λαλιά σας;

Πού πήγε αιθεροβάμονες το θάμπος το λαμπρό σας;
Ω σεις αγγέλοι, δαίμονες, πού πήγε η ομορφιά σας;
Πώς κόπηκε απότομα το γέλιο το σγουρό σας;
Τι πάθατε αγάπες μου; Χάσατε τη λαλιά σας;

Δημοσίευση στο stixoi.info: 04-10-2013