Η άγνωστη Δημιουργός: Γιώργος_Κ, Γιώργος Σ. Κόκκινος Ωδή σε μιαν άγνωστη κοπέλα, που στεκόταν δίπλα μου στο βαγόνι του τρένου!! Με μάγεψε η εμφάνισή της, τα μάτια της, τα μαλλιά της, το πρόσωπό της,ήθελα να της εξομολογηθώ όσα ένιωσα, αλλά φυσικά όπως πάντα απο ντροπή δε μίλησα και αρκέστηκα στην παρατήρηση Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info "Η ΑΓΝΩΣΤΗ"
Τα μάτια της δε μ'είδανε, ούτε στάλα
κοιτούσε λες, αμήχανα τις θέσεις
γεμάτο το βαγόνι, μ'επιβάτες
επόμενος σταθμός, οι έρωτές της.
Στα μάτια της τα θεία, δυο καθρέπτες
καθρέπτιζαν, τη γλύκα της ψυχής της
τα μαύρα της μαλλιά, πλημμυρισμένα
το μαύρο παντελόνι, μ'ετικέτες.
Παντού δεσπόζει απόψε, τ'άρωμά της
ψηλή μου, εσύ κορμοστασιά κι αθώα
πιασίματα, γεμάτο το κορμί της
γυναίκα εσύ, μου πρόσφερες τα δώρα.
Δεν πρόσεξα, αν φόραγε τη βέρα
φαινότανε, να πνίγει τα φιλιά της
φτιαγμένη, στου Παράδεισου τη χώρα
και δάγκωνα τα χείλη, στ'άρωμά της.
Το μόριό μου, σκίρτισε όλο νάζι
Θεά, θα την ανέβαζα σε βάρθρο
στης άγνωστης ψυχής της, το λιμάνι
αισθάνθηκα για λίγο, ερωτευμένο.
Μονάχα, να ξανάβλεπα τα μάτια
μια στάλα, να της μίλαγα στα χείλη
απο έρωτος αγκάλη, ξεπεσμένος
κι ας μουγνεφε, αν έχει αλλού καντήλι
κι αν φέγγει, της ψυχής της τ'αγιασμένα.
Κι απέμεινα μονάχος, στο βαγόνι
το τρένο να ουρλιάζει, να χτυπιέται
στις ράγες του, πετάχτε με κι εμένα
ανίκανη η καρδιά μου, ν'αγαπιέται...
Δημοσίευση στο stixoi.info: 22-02-2006 | |