Ο μόνος φίλος που είχες ποτέ

Δημιουργός: μιχαλης δαβ

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Πρέπει να είναι απαίσιο
να γυρνάς μόνος σου
σε ένα σπίτι άδειο
χωρίς κανέναν να νοιάζεται
χωρίς κανέναν να περιμένει

Παλεύεις όλη νύχτα στα κρύα δωμάτια
προσπαθείς να νικήσεις τον λύκο
μα πάντα αυτός στο τέλος σε δαγκώνει στο σβέρκο
και τα χνώτα του μυρίζουν αίμα

Δεν μπορείς να δαμάσεις το θηρίο
δεν μπορείς να πνίξεις την κραυγή
καθώς τα αστέρια ξεθωριάζουν
και η νύχτα ανελέητη προχωρά

Πάλι νικημένο θα σε βρεί το πρωί
όταν θα μαζεύεις τα κομμάτια σου απ' το πάτωμα
και η μνήμη θα επιστρέφει με κάθε γουλιά καφέ
που θα πίνεις πριν πάς στην δουλειά

Μην αναπαύεσαι και μην γελάς
όταν το βράδυ πάλι κουρασμένος στο σπίτι θα γυρνάς
ο λύκος θα περιμένει πάλι στη γωνιά
με τη φωτιά απ' τη κόλαση στα μάτια του

Ο μόνος φίλος που είχες ποτέ...

Δημοσίευση στο stixoi.info: 06-10-2013