Πρωινός περίπατος

Δημιουργός: smaragdenia, Δάφνη

Καλή βδομάδα.........Ένα ταξίδι η ζωή μας, ας το ζήσουμε κι ας το ταξιδέψουμε, όσο μας χαρίζεται..................

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Ξεκίνησα πρωί-πρωί,
είναι όμορφη η ώρα που χαράζει ο ήλιος,
να απολαμβάνεις την ομορφιά της δημιουργίας.

Κάθομαι σε ένα καφενεδάκι
δίπλα στην αγαπημένη θάλασσα,
για έναν ζεστό καφέ, δίπλα στο κύμα.

Εκεί μακριά βλέπω τους ψαράδες
να τραβάνε τα δίχτυα τους
και μετά από κόπο
να αράζουν στην άκρη της θάλασσας
με τις χιλιοταλαιπωρημένες βάρκες,
μ΄αυτές που βγάζουν το μεροκάματο της μέρας
παίρνοντας από τα δίχτια το φαί τους.

Θα φτάσουν στο καφενεδάκι όλοι μαζί
με φωνές , γέλια , πειράγματα και βρισιές.
Άλλος ευχαριστώντας τον θεό για το μεροκάματο,
άλλος χαρούμενος που ζεί,
άλλος βρίζοντας για τον καιρό
άλλος βλαστημώντας για την τύχη του
άλλος για τον καιρό που τους κρατάει δεμένους στον μώλο,
άλλοι φωνάζοντας και καταρώμενοι την μοίρα τους
άλλοι χαρούμενοι και άλλοι στεναχωρημένοι.

Μα τελικά όλοι με το χαμόγελο στα χείλη
που είναι και σήμερα ζωντανοί,
ο θεός και η θάλασσα
τους έχει χαρίσει την ζωή
και αυτό ,
γιατί την σέβονται και την φοβούνται συνάμα.

Η θάλασσα είναι γυναίκα
την μιά είναι έτσι και την άλλη αλλιώς
λένε,
πως αν δεν την σέβεται κάποιος
όπως και την αγαπάει
τότε χωρίς σκέψη σε καταπίνει.

Κάθονται όλοι μαζί στο καφενεδάκι
και φωνάζουν, "ταβερνιάρη, ούζο''.

Τους κοιτάζω και αναρωτιέμαι,
μα πρωί- πρωί , ούζο;
Κάποιος βλέπει την απορία μου στα μάτια ,
και μου λέει..........
Δεν είναι πρωί για μας κορίτσι μου,
για μας μεσημέριασε πιά,
και ας βγαίνει τώρα ο ήλιος από την ανατολή
από εκεί δα μακριά
και κοιτάζει τον ήλιο που είναι πια χρυσός βασιλιάς στον ουρανό,
βάζοντας αντηλιά το χέρι του,
και το ούζο θα ζεστάνει την ψυχή μας,
που η θάλασσα όλη την νύχτα την πάγωσε.

Πόσο δίκαιο έχει!
Σηκωμένοι από τα άγρια χαράματα
βολοδέρνουν με τα κύματα για το μεροκάματο
και αυτό πότε καλό και πότε της πείνας.

Όπως λένε ,
του κυνηγού και του ψαρά το πιάτο,
δέκα φορές είναι αδειανό και μιά φορά γεμάτο.

Τους παρατηρώ,
ψημένα και ηλιοκαμένα πρόσωπα
από την αλμύρα της θάλασσας
και από τον δυνατό ήλιο.

Άνθρωποι που αντίκρισαν ,
τον θάνατο με τα μάτια τους πολλές φορές,
άνθρωποι που πόνεσαν, που πείνασαν,
που ήπιαν πικρό νερό
και την αλμύρα της θάλασσας.

Άνθρωποι με γενναία καρδιά
ανοιχτή στην χαρά
χτυπημένη από την θλίψη
μα πάντα με το χαμόγελο στα χείλη,
για να ξεγελούν την μοίρα τους
που τους χαρίστηκε άλλη μιά μέρα.

Οι μεζέδες ετοιμάστηκαν,
ψαράκια από την σοδιά τους
και ντόπιο ρακί του τόπου,
είναι στρωμένα στο τραπέζι.

Σηκώνουν τα ποτίρια
και καθώς με κοιτάζουν και μένα
που κάθομαι μόνη στην γωνία
εύχονται τσουγκριζοντάς τα.

Καλές μπουνάτσες,
καλές ψαριές
υγεία και όλα θα πάνε καλά!.

Έτσι πέρασε και το σημερινό πρωινό,
σε λίγο μόλις πιούν το πρωινό τους ρακί
θα πιάσουν να μπαλώσουν τα δίχτυα τους
που τα έχουν απλωμένα
και θα τα έχουν έτοιμα για το επόμενο μεροκάματο.

Και έτσι περνάει η ζωή τους,
ανάμεσα σε στεριές και θάλασσες.
Θα πάνε το μεροκάματο στην οικογένεια
και τα παιδιά θα περιμένουν
για κάποιο κοχύλι για να το παίξουν
και κάποιο αλογάκι της θάλασσας
που σκάλωσε στα δίχτυα.

Και θα περνούν τα χρόνια
ανάμεσα σε δυό αγάπες
αυτή της γυναίκας και της οικογένειας
μα και της θάλασσας
που είναι μιά πλανεύτρα δεύτερη γυναίκα.

Βλέποντάς τους πήρα ένα μάθημα στην ζωή μου.

Ζήσε την ζωή που σου χαρίζεται
γιατί μας είναι χάρισμα
το αύριο δεν το ξέρει κανείς!

Ζήσε λοιπόν τώρα
που έχει την ζωή στα χέρια σου
και δική σου.........................

ΖΗΣΕ!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!

Δημοσίευση στο stixoi.info: 07-10-2013