άτιμοι του πεζοδρομίου

Δημιουργός: χάρης ο κύπριος, χάρης

Υπάρχουν ακόμα άνθρωποι

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

"άτιμοι του πεζοδρομίου"

Κάθε κάνα δυο μήνες
έπαιρνα με το αυτοκίνητο μου
μια γριούλα γειτόνισσα
σ’ ένα παπά για εξομολόγηση.
Ήταν αγία η γιαγιά.
Έχω πάει πάνω από 10 φορές στο άγιο όρος.
Δεν έχω συναντήσει τέτοια αγιότητα.
Ούτε τέτοια χάρη.
Ούτε τέτοια απλότητα.
Η διαδρομή από τη γειτονιά μας
μέχρι το εξομολογητήριο
ήταν η διαδρομή
Ιβήρων - Σιμωνόπετρα.
Γιαγιά τι κρίματα έχεις εσύ
και κάθε λίγο και λιγάκι πας στον παπά
τη ρωτούσα αστειευόμενος.
Μόνο το στεφάνι μου δεν (α) πάτησα
μου έλεγε με αυστηρό ύφος.
Θα σε γλυτώσει εσένα ο θεός, της έλεγα.
Με ακόμα πιο αυστηρό ύφος
μου απαντούσε κάθε φορά το εξής:
[I][B]Αν με κρίνει με δικαιοσύνη
πρέπει να με πετάξει στην κόλαση.
Αν με κρίνει με την αγάπη του
θα με βάλει μέσα σε μια γωνιά του παραδείσου
να του σκουπίζω την αυλή.
Δεν είμαι άξια ούτε θέλω να τον βλέπω.
Θα έχει άλλους πιο καλούς μαζί του.
Μόνο να τον ακούω από μακριά να μου λέει καλημέρα.
Τίποτες άλλο.[/B][/I]
Κάθε φορά που την επέστρεφα πίσω στο σπίτι της
έκλαιγε μέσα στο αυτοκίνητο και μονολογούσε…
δόξα σοι ο θεός, δόξα σοι ο θεός…
Με ανάγκαζε να κατεβαίνω σε ένα ζαχαροπλαστείο
και μου έπαιρνε γλυκά για τα 4 παιδιά μου.
Ένιωθε υποχρεωμένη απέναντί μου.
Ένιωθε υποχρεωμένη και για την κούρσα.
Εγώ τα δεχόμουνα για να μην την στενοχωρήσω.
Ένιωθα υποχρεωμένος απέναντι στο θεό.
Ένιωθα υποχρεωμένος και για την κούρσα.
Μόλις την κατέβαζα στο σπίτι της
της φιλούσα το χέρι
και μου σταύρωνε το κεφάλι
δίνοντας μου την ευχή της.
Μετά ζητούσε να φιλήσει το δικό μου χέρι.
Μου έβαζε μια βαθιά μετάνοια και τη σταύρωνα στο κεφάλι.
Χωρίς να είμαι
ούτε τίμιος
ούτε πρόδρομος
ένιωθα το ίδιο αμήχανα όπως ο τίμιος πρόδομος
που τόλμησε να απλώσει τα χέρια του
επάνω στο κεφάλι του Χριστού
μέσα στον Ιορδάνη
την ώρα της βάφτισης.
Σε ένα τροπάρι της Εκκλησίας
ο Πρόδομος λέει:
Κύριε μου και θεέ μου,
εγώ χρείαν έχω του σου βαπτισμού…
Σε ένα τροπάρι δικό του
ο χάρης λέει:
Κύριε μου και θεέ μου,
εγώ και όλοι έχουμε χρείαν από ανθρώπους
σαν αυτή τη γιαγιούλα.
Αυτή η ηλικιωμένη γυναίκα είναι ακόμα μια απόδειξη
ότι η χάρη και η αγιότητα
είναι προνόμιο για όλους.
Όχι μόνο για τους Άγιους.
Τους Τίμιους.
Τους Πρόδρομους.
Αλλά και για τους "άγριους".
Τους "άτιμους".
Στους πεζόδρομους.

Δημοσίευση στο stixoi.info: 13-10-2013