Έγινε Θαύμα

Δημιουργός: Constandin, Κωνσταντίνος

Κάψε κάψε τι θα κάψεις από μια καρδιά καμένη; Καλημέρα σε όλους να είστε καλά!

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

[color=3e5e88]
Πως ζω χωρίς καρδιά;
το αίμα πως κυλά;
Όπως κελαηδά το ψάρι στο κλουβί
έτσι ζω και εγώ στο χρώμα το μαβί.

[B]Πως ζω χωρίς ψυχή
που έγινε πληγή;
Όπως ζει ο άνεμος στη βροχή
έτσι ζω όταν γυρνώ μονάχος μου τη Γη.[/B]

Πως ζω χωρίς μιλιά
που να είναι η θηλιά;
Όπως ζει η νυχτερίδα στη σπηλιά
έτσι κατάντησε να τραγουδά η καρδιά.

[B]Πως ζω χωρίς κραυγή
δεν θα έρθει για μένα μιαν αυγή;
Όπως ζει η ελπίδα στη στερνή πνοή
καλά που πήγε ο θεός και δεν έχει ακοή;[/B]

Πως ζω που σαν κεράκι λιώνω
σαν έλατο χωρίς το οξυγόνο;
Όπως ζει ο καλλιτέχνης
όταν τον αποκυρρήσει η ίδια του η τέχνη.

[B]Πως γεύομαι τα αμύγδαλα χωρίς χαρά
ενώ μου λες τελειώσαν τα πικρά;
Όπως ζουν οι ποιητές
όταν δεν ξεδιψούν από των μουσών τους τις πηγές.[/B]

Πως ζω χωρίς να έχει φώτιση ο νους
διαδρόμους πως διαβαίνω σκοτεινούς;
Όπως το άρωμα των λουλουδιών
που κρύβεται μες την αφηρημένη τέχνη τραγουδιών.

[B]Πως βλέπω με βλέμμα καρφωμένο πάνω
κατάματα τον εκτυφλωτικό τον ήλιο;
Όπως ζει ελεύθερο στο δώμα το πουλί μου
με ανοικτή διάπλατα τη πόρτα στο κλουβί μου.[/B]

Πως περπατώ ξυπόλυτος καλέ μου φίλε
που το απομεσήμερο έκρυψε το φως σου Ηλιε;
Όπως ζω εγώ ζωή έτσι και σε πενθώ στερνή πνοή .
και αν αυτό θαύμα δεν είναι τότε τι στο καλό αυτό είναι;

[B]ΥΓ Τα δάκρυα χαράς εδώ τελειώνουν και συγνώμη
αν τα μάτια μας ματώνουν όταν αυτά τώρα ανταμώνουν.
Να σε γλυκάνω με ένα πικρό καφέ ή με ανατολίτικο αργιλέ;
λες να πενθήσουμε ή μήπως θες να μεθύσουμε;[/B][/color]

Δημοσίευση στο stixoi.info: 18-10-2013