όταν χτυπάς τις μπάσες νότες

Δημιουργός: zentikes, Αλεξανδρος

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

[B][I][align=center]Είμαι ένα πεθαμένο πουλί στα σύννεφα χωρίς να μπορεί να πέσει
Μόνο προς τα ψηλά μπορώ να πετώ
Λες να έχω πεθάνει ;
Το φως της ημέρας να σημαίνει το τέλος ;;
Δεν μπορεί θα μείναν κάποιες στιγμές να δω κάποιες στιγμές για μένα
Κάτι που κρύβω μέσα μου σαν σημάδι
Σαν ερωτικό ραβασάκι που έπεσε από κάποια και το πήρα το διάβασα το έκανα δικό μου
Στην ζούγκλα του σύμπαντος μου αυτό να κάθεται στο κόρφο μου λασπωμένο και αμόλυντο μαζί
Συμπαντικό γίγνεσθαι που κυλάς στο άπειρο
Αν μπορούσες να έβλεπες να έβλεπες να έβλεπες αυτό που εγώ γίνομαι
Ένα σύννεφο με μορφή σαύρας να πετώ ανάμεσα σε ανθρώπους σύννεφα γεμάτα νερό που δεν σε δροσίζουν
Υπάρχουν χωρίς να βρέχουν
χωρίς να αστράφτουν
απλά υπάρχουν λες και κάποιο χέρι ξερίζωσε κάτι βράχους από αρχέγονα βουνά και τα κάρφωσε εκεί στον δρόμο μου προς το άπειρο
όταν χρησιμοποιείς τις μπάσες χορδές στο πιάνο σου
είναι σαν μου λες μην μιλάς αλλά εγώ ξέρω
μην κοιτάς αλλά εγώ ξέρω
εραστές του τίποτα είμαστε μωρό μου έχουμε ξεπεράσει το καλό και κακό
τα χρόνια του τίποτα περνάνε από πάνω μας σαν τα πουκάμισα π αφήνουν στο πέρασμα τους οι Ερινύες του μυαλού μας σαν φίδια που σέρνονται στην λάσπη
μουσικοί που ξεχάσαμε τις κιθάρες μας
εσύ χτυπάς τα πλήκτρα λες και ξέρω να λες
εγώ ακόμη εδώ είμαι και εσύ εκεί είσαι
και το είναι μου τριγύρω
θα σου πω μια ιστορία για αυτούς που θέλουν λόγια να ακούσουν
για δάσκαλους και παπάδες που δεν πρόλαβαν να δουν την ζωή απλά έφυγαν λες και δεν υπήρξαν ποτέ
τι να τον κάνω τον χρόνο όταν
ταραραρα
τραγουδώ μες στα σύννεφα που κάνεις δεν ακούει
ταραραρα

Δημοσίευση στο stixoi.info: 18-10-2013