ο δρόμος της σοφίας ήταν ανηφόρα Xiii

Δημιουργός: KTiNoS

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Σάββατο βράδυ και τρώμε πίτσα σαν τα γουρούνια...
Περισσεύει σχεδόν μια.
Τσακωνόμαστε ποιός θα την πάρει και τελικά μου την φορτώνουν.
Εγώ κάνω δίαιτα και δε γουστάρω.
Αφού μου τα πρήζουν αρκετά παίρνω το τελευταίο κουτί και φεύγω.
Θα τη δώσω σε κανένα άστεγο σκέφτομαι !
Βγαίνω Σταδίου και τον βλέπω να κοιμάται στο πεζοδρόμιο,
δίπλα απ τα αυτοκίνητα που περνούν, σ ένα βρόμικο σλίπινγκ μπαγκ
Οκ λέω αυτός μου κάνει, καβαλάω το πεζοδρόμιο
και διασχίζω ανάποδα το δρόμο
Φτάνω δίπλα του και του πετάω τη πίτσα χωρίς να σταματήσω
Έχουμε και δουλειές βλέπεις
Η πίτσα όμως σκάει στο κεφάλι του !
Όχι ρε πούστη μου, σκέφτομαι
Καταβαίνω στο δρόμο και αυτή τη φορά ανεβαίνω κανονικά.
Περνάω πάλι από δίπλα του
και περιμένω να μου επιστρέψει τη πίτσα στα μούτρα !
Εγώ θα είχα γίνει έξω φρενών στη θέση του.
Εκείνος όμως απλά τρώει....
Απλά τρώει και δεν κοιτάει καν γύρω του.
Ο χρόνος για αυτόν, δείχνει να έχει σταματήσει.

Δημοσίευση στο stixoi.info: 19-10-2013